Dankert & Dankert: De Swarte Ingel (2006)
Regie: Steven de Jong, Hans Scheepmaker | 81 minuten | thriller | Acteurs: Peter Tuinman, Manouk van der Meulen, Lysbeth van der Werff, Gonny Gaakeer, Lyan van der Meulen, Rense Westra, Steven de Jong, Rients Gratama, Alyt Damstra, Lourens van den Akker, Julia van de Graaff, Arnold Dijkstra, Lysbeth Welling, Theo Jager, Esther Drenthe, Tine Haanstra
‘De Swarte Ingel’ is voortgekomen uit de zeer succesvolle serie ‘Dankert & Dankert’, die op Omroep Fryslân wordt uitgezonden en losjes gebaseerd is op het leven en de werkzaamheden van de advocatenbroers Hans en Wim Anker. De speelfilm behandelt in grote lijnen de – tevens in de nationale media breed uitgemeten – zaken rondom Lucy de B. en Martha U. Deze zijn samengevoegd tot een thrillerverhaal waarin helaas niet spanning maar ergernis de boventoon voert.
Steven de Jong heeft als producent én regisseur zijn toewijding verleend aan ‘Dankert & Dankert: De Swarte Ingel’. In het verleden werkte hij reeds aan series als ‘Spijkerhoek’ en ‘De Erfenis’, soaps die overduidelijk tot inspiratie hebben geleid bij de totstandkoming van deze Friese productie. Naar eigen zeggen heeft De Jong gestreefd naar noordelijke nuchterheid, maar deze is louter in de eenvoudige, low-budget maakwijze terug te vinden.
Het verhaal zelf barst van de intriges. Uiteraard benodigt een rechtbankthriller de nodige crises om spanning te kunnen opwekken, punt is echter dat niet alleen de ‘zaak’ maar ook het persoonlijke leven van de Dankerts nogal roerig is. Hun gecompliceerde, al dan niet verboden liefdesrelaties en overige familiespanningen spelen een overheersende rol die de geloofwaardigheid van de zakelijke kundigheid van de broers overschaduwt en de kijker regelmatig een lachstuip bezorgt vanwege de gezochtheid ervan.
De aandacht voor de schoonheid van het Friese land, haar taal en het fraaie voetbalspel van Heerenveen werken nauwelijks verzachtend. Het is eigenlijk een klein wonder dat de gebroeders Anker geen bezwaar hebben gemaakt tegen de wijze waarop zij in dit stukje sensatie worden geportretteerd. Het is oprecht jammer dat er zoveel om de hoofdpersonages is heen verzonnen, want Tuinman weet zich in de rol van beide broers Pieter en Jelle op zich goed staande te houden. Hij weet elk van hen op subtiele wijze een eigen karakter te geven.
Tenenkrommend is daarentegen de oer-Friese cast die hem omringt en die alleen uitgekozen lijkt vanwege de onberispelijke dictie. Dat elk van de zinnen vanaf de autocue lijkt voorgedragen maakt blijkbaar niet uit. Het best zijn uiteindelijk de scènes waarin niets gezegd wordt, maar waarin een insinuerende blik op de strafbare handelingen wordt geboden. Hierdoor blijf je tot het laatste moment gissen naar de dader. Een sterk pluspunt, maar er moet te vaak een oogje worden dichtgeknepen om de film tot het einde toe te kunnen doorstaan.
In elk mogelijk opzicht kan ‘De Swarte Ingel’ gedefinieerd worden als een productie met regionale allure. Met beperktere middelen dan in een nationale productie mogelijk zou zijn geweest wordt een verhaal neergezet dat boven alles Fries chauvinisme ademt. Op Nederlandse schaal is de film echter onvoldoende interessant. Wie niets heeft met al het Friese gaat zich mateloos irriteren aan het slechte acteerwerk, de amateuristische filmstijl en de soapachtige benadering.
Redactie Cinemagazine
Waardering: 1.5