Dansen op de vulkaan (2014)

Regie: Adriënne Wurpel | 80 minuten | drama | Acteurs: Nils Verkooijen, Marcel Musters, Mouna Goeman Borgesius, Gina van Os, Bas van Prooijen, Mees Groot, Tommie Christiaan, Sieger Sloot, Hadewych Minis, Tobias Kersloot, Sol Vinken, Rutger Aleva, Pamela Teves, Har Smeets, Herbert Janse, Charlie Jansen

Blindheid, verlamming, longziekte, schildklierkanker, verdrinking, fatale dosis alcohol, zelfmoord, depressie, autisme. Ellende die is voorbehouden aan volwassenen? Integendeel, het is een greep uit de narigheid die we afgelopen decennia tegenkwamen in films over jongeren en jongvolwassenen. Met het Nederlandse jeugddrama ‘Dansen op de vulkaan’ kunnen we daar stofwisselingsziekte aan toevoegen. Ook dat is geen pretje.

In ‘Dansen op de vulkaan’ leren we Maarten kennen, op het oog een doodgewone scholier. Hij is een getalenteerd danser, hij heeft vrienden en vriendinnen, zijn schoolcarrière gaat naar wens. Hij woont afwisselend bij zijn gescheiden vader en moeder, samen met zijn zusje met wie hij het prima kan vinden. Geen vuiltje aan de lucht, behalve dat Maarten een dodelijke stofwisselingsziekte heeft. Dat betekent dat hij vaak naar het ziekenhuis moet en nooit zijn medicijnen mag vergeten.

Een verhaal als ‘Dansen op de vulkaan’ bevindt zich steevast op de grens van sentiment en jeugdige relativering. Het kost de makers ogenschijnlijk geen moeite een evenwicht hierin te vinden. Hierbij geholpen door het script en door het acteren van Nils Verkooijen (Maarten), Marcel Musters (vader) en Mees Groot (zusje). Bovendien komt er soms wat aardige humor langs en blijkt Haarlem als filmdecor een verfrissende keuze.

Toch is dit jeugddrama nooit helemaal geslaagd. Sommige scènes duren te lang, de dialogen zijn vaak stroef en het script vliegt op het eind uit de bocht door een ongeloofwaardige samenloop van omstandigheden. Bovendien focust het script te weinig op de effecten van deze specifieke ziekte. Het laat het drama eerder ontstaan uit toevalligheden en incidenten. We zien zelden de martelende onzekerheid na een test of de eindeloze bezoeken aan het ziekenhuis. Wel zien we de effecten van een avondje zuipen en blowen, een bezigheid die ook voor niet-patiënten slecht kan aflopen. Ook het vergeten van medicijnen is niet gebonden aan deze ziekte maar is meer iets voor sufferds in het algemeen.

Toch heeft deze sympathieke, integere en ambachtelijke film nog het meest te lijden van een factor waar ze zelf niets aan kan doen. De kwaliteit van concurrenten in het genre (‘Adem’, ‘Hasta la vista’, ‘The Fault in our Stars’) is zodanig hoog dat slechts een enkeling daaraan kan tippen. ‘Dansen op de vulkaan’ komt helaas nooit in de buurt.

Henny Wouters

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 30 oktober 2014
DVD-release: 6 maart 2015