Dark Ride (2006)
Regie: Craig Singer | 91 minuten | horror, thriller | Acteurs: Jamie-Lynn DiScala, Patrick Renna, David Clayton Rogers, Alex Solowitz, Andrea Bogart, Jennifer Tisdale, Chelsey Coyle, Brittney Coyle, Dave Warden, Steven Mattila, Damon Standifer, Atticus Todd, David Ury, Jim Cody Williams
Wat is er makkelijker: een film recenseren of een film regisseren? Ha, je begrijpt het al. De beste stuurlui staan aan wal. Horrorfilm ‘Dark Ride’ is daar een perfect voorbeeld van. Door velen afgedaan als een kopie van haar voorgangers, omdat er bijzonder veel clichés in verwerkt zitten. Maar een ander gezegde luidt: beter goed gekopiëerd dan slecht verzonnen. Toegegeven: er is weinig origineels aan ‘Dark Ride’. Maar als je het niet erg vindt om te kijken naar een film waarbij je af en toe denkt: “Waar heb ik dat eerder gezien?” dan zul je je met deze film van Craig Singer best vermaken. De prent is namelijk – zelfs voor de doorgewinterde horrorfans – op momenten héél spannend! Én er valt af en toe ook nog iets te lachen (en dat kan immers nooit verkeerd zijn).
Jamie-Lynn DiScala speelt één van de hoofdrollen, zij is vooral bekend van haar rol als dochter Meadow in de bekroonde tv-serie ‘The Sopranos’. In ‘Dark Ride’ speelt zij studente Cathy die met haar kamergenoot Liz (Jennifer Tisdale) meerijdt met haar ex Steve (David Clayton Rogers), zijn kamergenoot Bill (Patrick Renna) en Jim, een jongen met wie Liz ooit iets gehad heeft (Alex Solowitz). Liz wordt neergezet als een losbandig type, dat met iedereen het bed in duikt als ze iets gedronken heeft, Bill is de nerd en citeert om de haverklap filmtrivia en Jim is de Matthew Lillard van de film (kenners van het tienerslashergenre weten genoeg). De personages van Cathy en Steve komen eigenlijk niet goed uit de verf, verder dan het feit dat Cathy boos is op Steve omdat hij vreemd is gegaan tijdens hun relatie komen we eigenlijk niet. De tieners zijn op weg naar New Orleans voor de befaamde spring break. Ze stoppen bij een benzinestation om te tanken en Bill vraagt de tankstationhouder waar ze iets kunnen eten. Deze oude man geeft echter zo weinig reactie dat hij wel dood lijkt. Als even later Bill een foldertje ziet van een attractie in een oud amusementpark in het toilet (typisch dat er van zo’n groep altijd maar één naar het toilet moet bij een stop), brengt hij het idee ter sprake om hier te gaan overnachten. Het scheelt immers weer een motelovernachting. De rest ziet dit – met uitzondering van Cathy – wel zitten. Vervolgens pikt het groepje nog een liftster op, Jen (Andrea Bogart), die met haar cowgirl-outfit een regelrechte ode aan Sheri ‘Rob Zombie’ Moon lijkt uit de film ‘House of 1000 Corpses’. Haar bizarre uitbarsting over haar vertrouwen in de mensen omdat ze liftend door Amerika trekt is meesterlijk en erg humoristisch.
De spanningsopbouw in de film is prima: na een eng en bloederig begin, waarin we de laatste moord zien die in het spookhuis gepleegd is, maken we kennis met de hoofdrolspelers. Ook zien we in een spannende (maar voorspelbare) scène wat er voorafgaat aan de ontsnapping van de moordenaar uit het krankzinnigengesticht. Aan gore in ieder geval geen gebrek! Ook zijn de scènes in het spookhuis redelijk spectaculair. Je ziet – bijna – elke moord van mijlenver aankomen, zelfs de volgorde waarin de tieners het loodje leggen zou je na een half uur ‘Dark Ride’ kunnen voorspellen, maar de uitwerking is toch vrij effectief. De manier waarop de verplichte “sex”-scène eindigt, verdient overigens ook punten.
Het acteerwerk is niet meer dan gemiddeld, op de tirade van Jen na wordt er dan ook niet veel van de cast verwacht. De film in een spookhuis af te laten spelen was een goed idee, het is daadwerkelijk griezelig, en er is veel aandacht besteed aan de decors. De makers hebben gezien het budget waarschijnlijk alles er uitgehaald wat er inzat, en in dat opzicht mag ‘Dark Ride’ dan ook een geslaagde produktie heten.
Monica Meijer