Darkman II: The Return of Durant (1994)

Regie: Bradford May | 93 minuten | actie, avontuur, science fiction | Acteurs: Larry Drake, Arnold Vosloo, Kim Delaney, Renée O’Connor, Lawrence Dane, Jesse Collins, David Ferry, Rod Wilson, Jack Langedijk, Sten Eirik, Steve Mousseau, James Millington, Phillip Jarrett    

Een hedendaagse heldenfilm draait om realisme en psyche. The Hulk kreeg emoties, Spider-Man een donkere kant en Batman een achtergrond. De over-the-top, cartooneske aanpak met een simpele verhaallijn en gebrek aan verdieping lijkt, een enkele uitzondering daargelaten, voorlopig van de baan. Maar de tijden waren wel eens anders. Al werd er in de eerste ‘Darkman’ nog aan de achtergrond en psyche van hoofpersonage dokter Peyton Westlake (de Darkman) gewerkt, in deel twee blijft van dat alles maar weinig over. Darkman is een vlak personage en de plot schiet op vele punten te kort. Helaas is ook van vermakelijke actie weinig sprake. ‘Darkman II: The Return of Durant’ stelt teleur en past zodoende in de nog altijd uitdijende rij van overbodige vervolgen.

Een goede start is het halve werk en wat dat betreft zat het de producenten van ‘Darkman II’ al direct niet mee. Liam Neeson bedankte voor de rol en regisseur van het eerste deel, Sam Raimi, had ook andere plannen. De vrij onbekende regisseur Bradford May verving Raimi en Arnold Vosloo, die later bekend werd als de titelheld van ‘The Mummy’ (1999), nam Neesons plek in. De op zijn minst getemperde verwachtingen die een sprakeloze mummy als getergde Darkman zouden kunnen doen oproepen blijken terecht, want veel valt er met Vosloo niet te beleven. Zijn vertolking van dr. Westlake mist overtuiging en charisma en zijn woorden komen er vaak nogal ongelukkig uit. Met name in contrast met de teruggekeerde Larry Drake als bad guy Durant (die op miraculeuze wijze de helicoptercrash uit deel één heeft overleefd), verbleekt hij. Drake heeft duidelijk meer plezier in zijn rol. Hij overtuigt als slechterik en neemt daarmee alle aandacht op zich.

Bovendien rammelt de plot van alle kanten. Gebrek aan logica en plotgaten vliegen de kijker om de oren en spannend wordt het ook nooit echt, al is er hier en daar sprake van wat kleine verrassingen. Het zou de film allemaal kunnen worden vergeven als het zijn plicht had gedaan als actie- of avonturenfilm, maar daar valt er helaas net iets te weinig voor te beleven. Er is het nodige geduld voor nodig om Darkman in zijn volle glorie – met verband, cape en hoed – te kunnen zien. Op een aantal korte momenten na zien we slechts dr. Westlake aan het werk, wat stoeiend met zijn 99 minuten ophoudende masker en zoekend naar een oplossing. Veel screentime zit er voor Darkman dus niet in, wat gezien het gebrekkige charisma van Vosloo een verkeerde keuze is geweest.

Gelukkig heeft ‘Darkman II’ ook weinig pretenties en zit er voldoende tempo in. Oké, het verhaal is dan niet veel soeps, de rek van het karakter dr. Westlake lijkt er een beetje uit en Vosloo doet niet wat hij moet doen, maar Drake is leuk en met een beetje inlevingsvermogen wordt zo nu en dan nog eventjes het sfeertje van het Raimi’s aanpak bereikt. Zo leeft Darkman toch nog even door. Al doet de titel van deeltje drie, ‘Die Darkman Die’ (1996), voor zijn voortbestaan weinig goeds vermoeden.

David Croese