Dasepo Naughty Girls – Dasepo sonyo (2006)
Regie: Je-yong Lee | 103 minuten | komedie, avontuur, romantiek, fantasie, musical | Acteurs: Ok-bin Kim, Jin-woo Park, Kyeon Lee, Eun-Seong, Ji-Yeong Hong, Im Hye Jin, Byeol Kim, Eun-seong Lee, Min-hyeok Lee, Won-jong Lee, Oh-jeong Nam, Hye-won Park, Geon Yu
Anders dan de titel wellicht doet vermoeden is ‘Dasepo Naughty Girls’ geen ranzige, pikante sekscomedy met veel naakt of expliciete daden. Er zitten wel degelijk enkele seksueel getinte toespelingen of suggestieve handelingen in de film, maar niets dat als aanstootgevend kan worden beschouwd; eerder braaf of aandoenlijk naïef. Of gewoon ronduit bizar, zoals de film als geheel wel getypeerd kan worden.
‘Dasepo Naughty Girls’ is een zuurstokkleurige, absurdistische comedy met musicalneigingen en kan als zodanig goed in een adem genoemd worden met het minstens zo maffe ‘Funky Forest’ uit Japan. Echter, waar die film vrijwel in zijn geheel bestond uit onsamenhangende, dadaïstische episodes heeft ‘Dasepo Naughty Girls’ nog wel iets te bieden wat lijkt op een samenhangend verhaal of thematische doelstelling. Niet dat dit de film kan redden, maar er is iets zeker iets van waarde te vinden voor hen die willen zoeken.
Ondanks de bonte groep aan personages – zoals een cycloop, zijn tot prachtige jonge vrouw omgebouwde man, een oude travestiet met een fetisj voor schoolmeisjesuniformen, en een monsterlijke rector – en de idiote situaties waarin ze zich regelmatig bevinden, is er wel degelijk enige inhoud en zelfs subtiliteit te vinden in de film. Regisseur Je-yong Lee heeft duidelijk wat te melden over acceptatie binnen de Koreaanse cultuur. Hij pleit voor tolerantie van minderheden en tegen hypocrisie in de Koreaanse moralistische houding jegens seksualiteit. Het begin van de film laat al een soort ideaalsituatie zien in de school voor multiculturaliteit: in het openingslied ziet de kijker voor welke religies allemaal plaats is: christenen zingen “hallelujah”, gesluierde moslima’s dansen vrolijk mee, en de hindoes zorgen voor welkome instrumentale ondersteuning. Één grote, gelukkige familie!
Deze vrolijke mix van religies komt eigenlijk in de rest van de film niet meer zo naar voren, maar er wordt wel op het gebied van seksuele identiteit het een en ander afgetast. Zo gaat de uitwisselingsstudent uit Zwitserland aan zijn eigen geaardheid twijfelen wanneer de door hem begeerde vrouw ineens een man blijkt te zijn. Erg diepzinnig is dit alles natuurlijk niet, maar de mate waarin er binnen deze prettig gestoorde film nog waardevolle thematiek wordt aangestipt is opvallend.
Veel van de grappen zijn tamelijk flauw en ook kent de film verschillende momenten van “drama” of verhaalontwikkeling die de kijker onverschillig zullen laten, maar ‘Dasepo Naughty Girls’ kent zeker wel zo zijn vermakelijke momenten. Wanneer een leraar continu verbeterd wordt door studenten die zijn weetjes over het Koreaanse erfgoed ontkrachten met behulp van met het internet verbonden psp’s (draagbare spelcomputers) besluit hij bijvoorbeeld om zich te laten “spanken” door enkele van zijn leerlingen, waar hij een speciaal koffertje voor bij zich heeft. Zodra de gretige en sexy klassenmentor Hye-Won Park het zweepje ter hand neemt, wordt het een erg amusant schouwspel, met na iedere slag een verschrikte reactie van de klas. En een segment aan het einde van de film waarin eerst alle meisjes, en vervolgens de jongens met hun geslachtdelen richting een kwade draak moeten schudden om haar uit te schakelen, moet worden gezien om te kunnen worden geloofd.
De film slaagt er gedeeltelijk in nog enige dramatiek naar voren te brengen. De relatie van het arme meisje (Ok-bin Kim) met Big Razor Sis (Won-jong Lee), de volwassen man die gekleed blijkt te zijn in een vrouwelijk schooluniform, is eerst vooral idioot, maar krijgt een verrassend aandoenlijk karakter wanneer ze niet de gezellige roddel vertelt die de man wenst, maar al haar problemen bij hem op tafel gooit. Ook is de armoede van het meisje best interessant weergegeven door het meisje deze armoede letterlijk op haar rug te laten dragen in de vorm van een grijs popje.
Toch is het allemaal niet genoeg om de film voortdurend boeiend te houden. De grappen zijn zoals gezegd wisselend succesvol, het verhaal is onsamenhangend en onevenwichtig, en de muzikale nummers zijn weinig memorabel en wat tam gechoreografeerd. ‘Dasepo Naughty Girls’ is best leuk als curiositeit of avontuurlijk uitstapje, maar echt bevredigend kan de film helaas niet genoemd worden.
Bart Rietvink