Days of Being Wild-A Fei jingjyuhn (1991)
Regie: Wong Kar Wai | 94 minuten | drama, romantiek | Acteurs: Andy Lau, Jacky Cheung, Leslie Cheung, Maggie Cheung, Tony Leung, Brigitte Lin
Voordat regisseur Wong Kar Wai de wereld het geweldige ‘In the Mood for Love’ schonk, was er vingeroefening ‘Days of Being Wild’, de eerste film waarin cameraman Doyle van zich deed spreken. De samenwerking tussen regisseur en cameraman beviel zo goed dat er meerdere films volgden (met de prachtige shots van ‘In the Mood for Love’ als voorlopig hoogtepunt). De eerste team-up is geen klassieker geworden, maar ‘Days of Being Wild’ is wel een interessante film geworden.
In ‘Days of Being Wild’ draait het om Yuddy (Leslie Cheung). Bewapend met liters gel en een haardracht die een orkaan kan doorstaan, schuimt de man stad en land af om de ene na de andere mooie vrouw in zijn bed te krijgen. Het lukt de arrogante playboy om een spoor van gebroken harten achter te laten. Yuddy is op zijn verknipte manier op zoek naar liefde en bevestiging. Su Lizhen (Maggie Cheung) ook, maar Yuddy is niet de ware voor haar. Toch klampt ze zich wanhopig aan hem vast. Wat de vrouw niet weet, is dat ze een aanbidder heeft. En laat deze man nu net de laatste persoon zijn die Yuddy nog in leven ziet…
‘Days of Being Wild’ is het eerste deel van Kar Wai’s liefdestrilogie. Deel twee is ‘In the Mood for Love’ en ‘2046’ vormt het slotstuk. Alle films hebben met elkaar gemeen dat verloren liefdes centraal staan. In feite bestaat het drieluik uit fraai geschoten melodrama’s die zwaar op sfeer leunen. Ook dit deel moet het hebben van veelbetekenende blikken, doodse stiltes en fraai in beeld gebrachte sigarettenrook. Helaas is Kar Wai er niet helemaal in geslaagd om een beklemmende ambiance op te roepen. Dat is onder andere te wijten aan de soundtrack, of beter gezegd het gebrek eraan.
Doordat er weinig muziek te horen is, kabbelt de film soms te lang voort. Er gebeurt niet veel en het lage tempo haalt je uit het verhaal. ‘Days of Being Wild’ is bij vlagen saai. Ook zijn de personages niet allemaal even inleefbaar. De lompe Yuddy wordt redelijk goed uitgediept, maar je kunt nooit echt hoogte van hem krijgen. Ook de slaafse Su is geen persoon waar je je mee wilt identificeren. De karakters zijn geen mensen waar je snel een band mee krijgt en de film blijft daardoor afstandelijk. Juist de symbiose tussen levensechte personages met herkenbare problemen, sfeervolle muziek en prachtige beelden maakt van ‘In the Mood for Love’ zo’n meesterwerk. De voorganger probeert emoties los te peuteren, maar slaagt er niet helemaal in. Jammer. Toch moeten fans van Kar Wai deze film zeker een kans geven.
Frank v.d. Ven