De maanprinses en het geheim van het witte paard – The Secret of Moonacre (2008)

Regie: Gabor Csupo | 103 minuten | avontuur, familie, romantiek, fantasie | Acteurs: Dakota Blue Richards, Ioan Gruffudd, Tim Curry, Natascha McElhone, Juliet Stevenson, Augustus Prew, Andy Linden, Michael Webber, Zoltán Barabás Kis, George Mendel, Sandor Istvan Nagy, Oliver Simor, Ferenc Vizes

De Hongaar Gabor Csupo maakte in 2007 een overtuigend Hollywooddebuut met ‘Bridge to Terabithia’. Gebaseerd op een klassieke jeugdroman, mengde deze familiefilm realisme met fantasie en schuwde daarbij geen heftige thema’s. De opvolger van deze succesfilm heet ‘De maanprinses en het geheim van het witte paard’ (‘The Secret of Moonacre’) en is opnieuw gebaseerd op een bekende jeugdroman. En laat die jeugdroman nou het favoriete boek zijn van J.K. Rowling.

“The Secret of Moonacre” gaat over het meisje Maria Merryweather dat na de dood van haar ouders wordt opgenomen in het huishouden van haar oom Benjamin. Deze woont op een afgelegen landgoed, waar allerlei vreemde zaken gebeuren. Zo vindt Maria iedere ochtend bij het ontwaken een glas melk, koekjes en een oude jurk in haar afgesloten zolderkamertje. Ook krijgt ze iedere dag de heerlijkste maaltijden voorgezet, terwijl er in het hele huis geen kok of keuken te vinden is. En waarom wordt de maan toch iedere nacht groter en groter?

Ergens in de omzetting van roman naar filmscenario moet iets vreselijk mis zijn gegaan, want ‘De maanprinses en het geheim van het witte paard’ wekt nooit de indruk gebaseerd te zijn op een klassiek werk. Het verhaal kent een groot aantal ingrediënten (parels, eeuwenoude vloek, witte paarden, zwarte leeuwen, neerstortende maan, familievetes, onzichtbare mannetjes) maar die hebben elk hetzelfde soortelijk gewicht en vormen nooit een coherent verhaal. Zelfs voor een volwassen kijker is het lastig chocola te maken van al die losse ingrediënten, laat staan voor het jonge publiek voor wie deze film is bestemd. Door dat gebrek aan samenhang ontbreekt het de film aan spanning, waardoor de 103 minuten een erg lange zit worden.

Wat het nog lastiger maakt, is het ontbreken van sympathieke personages. Zelfs de beoogde heldin Maria Merryweather is een bleek en nietszeggend karakter. Maar ook haar constant boerende gouvernante, haar oom en diens bedienden blijven vlakke en weinig hartverwarmende personages.

Voeg daarbij het gebrek aan humor, de goedkope CGI, de plechtstatige dialogen, de wisselvallige nasynchronisatie en de veel te bombastische finale, en je kunt gerust stellen dat deze film zwaar teleurstelt. Des te jammer, omdat diep verborgen in het scenario de schaduwen zichtbaar zijn van “Ronja de Roversdochter” en “Romeo en Juliet”. Maar dat zijn titels die je in verband met deze futloze film maar zo snel mogelijk moet vergeten.

Henny Wouters

Waardering: 2

Bioscooprelease: 12 februari 2009