De noodkreet in de fles – Flaskepost fra P (2016)

Regie: Hans Petter Moland | 112 minuten | drama, thriller | Acteurs: Nikolaj Lie Kaas, Fares Fares, Pål Sverre Hagen, Jakob Ulrik Lohmann, Amanda Collin, Johanne Louise Schmidt, Jakob Oftebro, Signe Anastassia Mannov, Søren Pilmark, Michael Brostrup, Morten Kirkskov, Olivia Terpet Gammelgaard, Jasper Møller Friis, Louis Sylvester Larsen, Lotte Andersen, Benjamin Kitter, Maria Rossing, Laura Bro, Jeanette Lindbæk, August Moldestad Nypan, Mercedes Claro Schelin, Armin Rohde

Scandinavische thrillers zijn razend populair in Nederland. In navolging van ‘Millennium’-auteur Stieg Larsson gaat alle boeken van schrijvers als Håkan Nesser, Camilla Läckberg, Samuel Bjørk en Jo Nesbo als zoete broodje over de toonbank. De Deense schrijver Jussi Adler-Olsen werd bekend met de boekenreeks rond de ‘Serie Q’, waarvan er inmiddels zes zijn verschenen. Brigadier Carl Mørck, die met een select gezelschap rechercheurs aan cold cases werkt, werd meteen door de lezers in de armen gesloten, ondanks (of misschien juist dankzij) zijn cynisme en knorrigheid. Het succes van de boeken leidde ertoe dat in Adler-Olsens thuisland Denemarken besloten werd de complete boekenreeks te verfilmen (van de tien geplande boeken heeft Adler-Olsen er inmiddels zes geschreven), te beginnen met ‘De vrouw in de kooi’ (‘The Keeper of Lost Causes’) in 2013. De keuze voor de relatief jonge en frisse Nikolaj Lie Kaas (in ons land vooral bekend van zijn rol als rechercheur Matthias Borch in ‘The Killing 3’ en het Deense origineel van ‘Brothers’ uit 2004) in de rol van norse Mørck deed aanvankelijk de ogen rollen, maar Kaas stelde niet teleur. In het tweede deel, ‘De fazantenmoordenaars’ (2014) krijgt hij de Zweeds-Libanese acteur Fares Fares naast zich. Fares brak in 2000 door dankzij de hilarische komedie ‘Jalla Jalla’ en speelde daarna onder meer in de beide ‘Snabba Cash’-films en het veelgeprezen Amerikaanse oorlogsdrama ‘Zero Dark Thirty’ (2012). In de Jussi Adler-Olsen-verfilmingen speelt hij Assad, Mørcks montere assistent.

Het derde boek uit de Serie Q dat verfilmd werd, is ‘De noodkreet in de fles’ (2016). Aan het begin van de film blijkt Mørck weer eens een van zijn vele breakdowns gehad te hebben en op non-actief te staan. Het cold-caseteam van de Kopenhagense politie wordt nu gerund door Assad en Rose (Johanne Louise Schmidt). Maar wanneer een oude fles met daarin een mysterieuze brief wordt binnengebracht, haalt Assad Mørck meteen terug. Na wat puzzelen ontdekken ze dat de brief verwijst naar twee broertjes uit Ballerup die acht jaar geleden van de ene op de andere dag uit het oog verdwenen. Dat de fles juist nu opduikt, blijkt geen toeval te zijn, want in het stadje Skals krijgen de zwaar gelovige Elias en Rakel Steengaard (Jakob Ulrik Lohmann en Amanda Collin) bezoek van Johannes (Pål Sverre Hagen), een mysterieuze priester die telkens rond de heilige feestdagen opduikt en hoewel hij aardig overkomt, is direct duidelijk dat er iets met deze man niet in de haak is. De godvrezende en geïntimideerde Elias en Rakel nodigen hem uit om mee te eten, en Johannes heeft een duidelijke interesse in hun kinderen Magdalena (Olivia Terpet Gammelgaard) en Samuel (Jasper Friis Møller). Je hoeft echt geen oplettende kijker te zijn om hier nattigheid te voelen. En ja hoor, de volgende dag, als de kinderen vanaf school naar huis lopen, pikt Johannes hen op en niet veel later ontvangen Elias en Rakel het eerste dreigtelefoontje.

‘De noodkreet in de fles’ is geen ‘whodunit’, want direct is al duidelijk wie er achter de ontvoeringen zit. Het gaat er meer om om Mørck en Assad op tijd komen om de kinderen uit de handen van de gestoorde Johannes te redden. Met die Johannes is wat geks aan de hand; hij oogt als het braafste jongetje van de klas: glad, aantrekkelijk en vlot. Geen typische serial killer dus. Dat maakt hem fascinerend (want je wordt op het verkeerde been gezet), maar op de een of andere manier is het lastig om deze boy next door als angstaanjagende kindermoordenaar te zien. Hagen doet overigens zijn best, en is op momenten behoorlijk creepy. De film moet het sowieso van de momenten hebben, want ook de actiescènes zitten goed in elkaar. Sterker nog, je moet echt je best doen om niet naar het spreekwoordelijke puntje van je stoel te schuiven tijdens de scènes in de trein en die in het ziekenhuis. En ja, er wordt gesold met kinderen, dus iedereen die zelf kinderen heeft zal met de slachtoffers meeleven. Je kunt zien dat een vakkundig regisseur – Hans Petter Moland, bekend van het geweldige en schromelijk onderschatte ‘A Somewhat Gentle Man’ (2010) – aan het roer is, en met Kaas en vooral Fares heeft ‘De noodkreet in de fles’ overtuigende hoofdrolspelers. Het grootste manco is hier het verhaal; doordat we al binnen een kwartier weten wie de dader is, wordt een groot deel van de spanning weggenomen. Het verhaal is ook beduidend minder complex dan bijvoorbeeld ‘De fazantenmoordenaars’, waar bovendien interessantere en beter uitgewerkte karakters in te zien waren. Nu was dat boek ook gewoon beter, dus moeten we concluderen dat men zo veel mogelijk eruit heeft proberen te halen, maar er gewoon niet meer inzat.

Patricia Smagge

Waardering: 3

Bioscooprelease: 25 augustus 2016
DVD-release: 6 december 2016