De tangoman (2009)
Regie: Remy van Heugten | 36 minuten | drama, komedie, korte film | Acteurs: Eva Damen, Dieter Bach, Barbara Sobels, Patrick Stoof, Andre Mulder, konijn Betty
‘De tangoman’ verenigt twee Nederlandse talenten: de in 1966 geboren Nikol Poppe schreef het verhaal en de tien jaar jongere Remy van Heugten verfilmde het. De veertig minuten durende film is het schoolvoorbeeld van goede samenwerking. Van Heugten weet perfect de sfeer van het verhaal te vertalen naar het beeld en het verhaal is zo goed geschreven dat het bijna van het papier op lijkt te staan.
Wat vrijwel meteen opvalt is de unheimische setting van de film: het lijkt wel oorlog, met al die militairen op straat. Het is een onwerkelijke sfeer die neergezet wordt, en je kunt het niet plaatsen. De Tweede Wereldoorlog is het niet, maar in welk jaartal – of zelfs welk decennium – de film zich wel afspeelt blijft heerlijk vaag. Een groep identiek geklede vrouwen loopt met allemaal dezelfde paraplu’s op (zonder dat het regent) naar een fabriek, waar ze iets onduidelijks met rozen doen. Het is een grauwe, armoedig lijkende wereld, je vraagt je af wie er behoefte heeft aan, of liever, geld heeft voor rozen? In de fabriek hebben de dames een nummer; regelmatig roept een harde stem zo’n getal door de hal om een van de medewerkers tot de orde te roepen. Ook fascinerend is de klok die in de fabriekshal hangt: die heeft geen wijzers. Leuk, zo’n werkgever.
De hoofdpersoon is Marianne, een jonge vrouw die – zo blijkt – erg ongelukkig is, ze klimt namelijk op een brug om een einde aan haar leven te maken. Dan wordt haar aandacht getrokken door een man die onder de brug doorzwemt. Marianne stelt haar zelfmoordpoging nog even uit en loopt geboeid naar de kade, waar de man doodleuk zijn schoenen leeg staat te gooien. Verbaal communiceren lijkt niet te lukken, maar lichaamstaal is gelukkig universeel. De man gaat met Marianne mee naar huis en langzaam groeit er iets tussen de twee. Lukt het Marianne om deze geheimzinnige en spannende nieuwe wending in haar leven voor zichzelf te houden?
De spanningsopbouw in ‘De tangoman’ is erg sterk. Eva Damen (“De Co-Assistent”) en Dieter Bach weten de onderhuidse spanning die er tussen hun karakters is overtuigend te brengen, geholpen door het uitstekende camerawerk van Mark van Aller. De meeste identificatie zal de kijker met Marianne krijgen, zij is eigenlijk een open boek voor het publiek. Haar leven is een grote puinhoop. Als spreekwoordelijke, maar absoluut niet archetypische, prins op het witte paard is daar die vreemdeling, die voor de broodnodige sjeu in het saaie leventje dat doorgaans slechts door poppen en een dansavondje opgevrolijkt wordt. Aan het eind van ‘De tangoman’ is het cirkeltje weer mooi rond. Intrigerende korte film, gemaakt in het kader van One Night Stand.
Monica Meijer