De verloren schat van de Tempelridders III: Het mysterie van de Slangenkroon – Tempelriddernes skat III: Mysteriet om slangekronen (2008)

Regie: Giacomo Campeotto | 85 minuten | avontuur, familie | Acteurs: Nicklas Svale Andersen, Monica Attard, Silvio Catania, Manuel Cauchi, Peter Gilsfort, Emma Leth, Mick Øgendahl, Frederikke Thomassen, Julie Grundtvig Wester, Christian Heldbo Wienberg, Cecilia Zwick-Nash

In Scandinavië weten ze hoe je een jeugdfilm moet maken. Vanuit Zweden, Noorwegen, Denemarken en Finland verschijnen regelmatig interessante, frisse en avontuurlijke tv-series en speelfilms met het hart op de juiste plaats. De meest recente succesreeks uit Denemarken heet ‘De Verloren Schat van de Tempelridders’, over een viertal jeugdige speurders die eeuwenoude mysteries ontrafelen. In het eerste deel uit 2006 gaan ze, zoals de titel al vermeld, op zoek naar de verloren schat van de middeleeuwse ridderorde die ook in Dan Browns bestseller ‘The Da Vinci Code’ een prominente rol vervulde. In het tweede deel, dat uitkwam in 2007, verplaatste de actie zich van Denemarken naar Zweden, verplaatste de actie zich van Denemarken naar Zweden, waarin de kinderen een nieuw middeleeuw mysterie voor de kiezen kregen. Beide films werden een groot succes. Ook in Nederland, waar het eerste deel in 2006 de Cinekid Publieksprijs in de wacht wist te slepen. Naar het derde deel, ‘Het Mysterie van de Slangenkroon’ is door vele kinderen dan ook reikhalzend uitgekeken.

In deze derde film gaan we nog wat verder terug in de tijd. Het verhaal wordt ingeleid met de historie van de apostel Paulus, die rond het jaar 60 schipbreuk leed in de buurt van Malta. Drie maanden lang verbleef hij op het eiland in de Middellandse Zee en waarschijnlijk was hij de eerste die er het evangelie bracht. Paulus werd met open armen ontvangen door de Maltesers, die een groot vuur voor hem aanstaken. Die avond werd de apostel gebeten door een slang. De bevolking dacht dat Paulus iets op zijn geweten had en verwachtte dat hij elk moment dood zou neervallen. Maar Paulus bleef ongedeerd. De mensen dachten daarom dat hij een god was en vereerden hem. Hij zou tijdens zijn verblijf enkele wonderen verrichten, waaronder de genezing van de vader van stadhouder Publius. De slangenkroon die aan Paulus werd gegeven is onderwerp van het mysterie waar de inmiddels zestienjarige Katrine (Julie Grundtvig Wester) en haar vrienden zich in gaan verdiepen in deze derde film.

Katrines vader Christian (Peter Gilsfort) heeft namens de Orde van de Tempelridders de kroon al een tijdje in zijn bezit en wil hem teruggeven aan de rechtmatige eigenaars, de Malteser Ridderorde. Katrine gaat zelf liever op vakantie naar het Bornholm, maar als ze haar vrienden Nis (Christian Heldbo Wienberg), Matthias (Nicklas Svale Andersen) en Fie (Frederikke Thomassen) mee mag nemen naar Malta, weet ze dat ze weer mooie avonturen gaat beleven. Direct bij aankomst in Valetta raakt Matthias, inmiddels een echte puber, in de ban van de knappe Elena (Emma Leth), een Maltese met familie in Denemarken. Maar in al zijn verliefdheid verklapt hij wel waarom ze op Malta zijn. Weet hij veel dat Elena afstamt van een eeuwenoude priesterorde die de natuurgoden vereert en meent recht te hebben op de slangenkroon? Niet veel later wordt de kroon gestolen en moeten onze vier helden er naar op zoek. Wanneer Matthias dan ook nog eens ontvoerd wordt om als offer te dienen voor de priesters, moeten Katrine, Nis en Fie haast maken om zowel de kroon als hun vriend heelhuids terug te krijgen!

Het concept van ‘De Verloren Schat van de Tempelridders III’ – net als deel twee geregisseerd door Giacomo Campeotto – is niet bijzonder origineel. De film is in feite een handige kruising tussen de middeleeuwse mystiek van ‘The Da Vinci Code’ en het avontuurlijke van de ‘Indiana Jones’-reeks. Ook met Thea Beckmans ‘Kruistocht in Spijkerbroek’ – in 2006 door Ben Sombogaart verfilmd – zijn raakvlakken. Maar het werkt, getuige het succes van de eerste twee delen. Al is de magie er nu wel een beetje af. Zeker ten opzichte van het tweede deel is er weinig veranderd. Ook nu is er wel tijd ingeruimd voor de puberperikelen van Katrin, Nis en Matthias (ze zijn immers al zestien) en zijn thema’s als jaloezie en verliefdheid voorzichtig in het verhaal verwerkt. De hoofdmoot blijft echter het spannende avontuur, dat helaas wat moeite heeft zich te ontvouwen. De personages zijn heerlijk stereotype – we hebben een stoere bink, de wijsneus, het bijdehante kleine zusje en dit keer zelfs een femme fatale! – maar dat mag best in een jeugdfilm als deze.

Wat wel vervelend gaat worden is de ongeloofwaardigheid. De bijzondere ontdekkingen komen wel erg gemakkelijk uit de lucht vallen. Een keer is dat leuk, twee keer is ook nog door de vingers te zien. Maar elke keer wanneer de kinderen in een oud gebouw – een kerk, een museum of een of ander middeleeuws bouwwerk komen – duiken geheimen op en verschijnen sinistere figuren ten tonele. Het is iets teveel van het goede. Dat neemt echter niet weg dat de jongere generatie, kinderen van pak ‘m beet een jaar of elf, zich bijzonder zullen vermaken met de avonturen die de vier Deense speurneusjes meemaken. ‘De Verloren Schat van de Tempelridders: Het Mysterie van de Slangenkroon’ zit heel aardig in elkaar en biedt in krap anderhalf uur genoeg spanning. Deel drie is minder overtuigend dan zijn twee voorgangers, maar dat mag de pret zeker niet drukken!

Patricia Smagge