Deadfall (2012)

Regie: Stefan Ruzowitzky | 94 minuten | misdaad, drama, thriller | Acteurs: Eric Bana, Olivia Wilde, Charlie Hunnam, Sissy Spacek, Kris Kristofferson, Kate Mara, Treat Williams, Jason Cavalier, Allison Graham, Alain Goulem, Kevin Desfosses, Patrick Kerton

Stefan Ruzowitzky mag zich met recht een veelzijdig cineast noemen. Veel films heeft de Oostenrijkse filmmaker nog niet op zijn cv staan, maar het zijn wél uiteenlopende producties. Na het IFFR Tiger Award winnende ‘Die Siebtelbauern’ (1998), maakte hij horrorfilms ‘Anatomie’ en ‘Anatomie 2’ en tussendoor regisseerde hij nog de bar slechte oorlogskomedie ‘All the Queen’s Men’ (met Matt ‘Joey uit Friends’ LeBlanc). In 2007 zette hij zichzelf voorgoed op de kaart toen zijn filmhuishit ‘Die Fälscher’ de Oscar voor beste buitenlandse film binnensleepte en twee jaar later richtte hij zijn pijlen op jonge filmliefhebbers, met ‘Heksje Lilly – De draak en het magische boek’. Met misdaadthriller ‘Deadfall’ timmert hij weer internationaal aan de weg.

Ruzowitzky heeft een interessante cast weten te strikken in een film waarin niet echt een hoofdrol is aan te wijzen. Of het moet Eric Bana zijn, die als onberekenbare misdadiger Addison een scala aan gedragingen laat zien: hij is extreem gewelddadig, maar ook zorgzaam én hij kan grappig uit de hoek komen. Addisons zusje Liza (Olivia Wilde) heeft ook een belangrijke rol. Samen met broerlief heeft ze er net haar eerste overvalklus op zitten. Addison heeft op gewelddadige wijze een casino beroofd, waarbij Liza als afleiding gold, maar met hun vluchtauto komen ze niet ver. De chauffeur komt om bij het auto-ongeluk (dat al vrij vroeg in ‘Deadfall’ plaatsvindt) en de snel ter plekke zijnde agent kan het ook niet navertellen. Addison en Liza moeten nu afzonderlijk de Canadese grens zien te bereiken. Addison doorkruist hiervoor te voet het besneeuwde bos en de verleidelijke Liza probeert een lift te krijgen. Veel schermtijd ook voor Charlie Hunnam (‘The Ledge’), die een net uit de gevangenis vrijgelaten ex-bokser speelt. Zijn Jay is in wezen een goed persoon, die door enkele foute beslissingen (gemaakt onder druk van buitenaf) op het verkeerde pad terecht is gekomen. Wanneer Jay de door de kou bevangen Liza langs de weg ziet staan, neemt hij haar in zijn auto mee. Hij is op weg is naar zijn ouders om daar Thanksgiving te vieren, maar de extreme weersomstandigheden zetten een rem op de plannen. Dan volgen we ook nog de verhaallijn van de getalenteerde politieagente Hanna (Kate Mara), die het in het suffe dorpje waar ze werkt niet alleen moet opboksen tegen de vooroordelen van haar botte – allemaal mannelijke uiteraard – collega’s, maar ook die van haar vader, sheriff Becker (“Wat nu als je daar bent en je ineens je tampon moet verwisselen of zo?”).

‘Deadfall’ kijkt lekker weg. De spanning is bijna continue om te snijden en de prachtige cinematografie vangt het sneeuwlandschap van Quebec (dat voor Michigan door moet gaan) in al haar facetten (van bedreigend tot sprookjesachtig). De cast is erg goed, met uitzondering van Olivia Wilde, die bijna alleen maar de femme fatale uit hoeft te hangen (wat haar overigens goed af gaat). Maar in de scènes waarin meer licht geworpen wordt op de oorsprong van haar waarschijnlijk incestueuze relatie met Addison overtuigt ze nauwelijks. Een glansrol is weggelegd voor Sissy Spacek, die als Jays moeder June een rots in de branding blijkt en bewijst dat er wel degelijk sterke rollen voor oudere vrouwen geschreven worden. Haar aandeel in de film is dan wel niet groot, maar de actrice laat een uitstekende indruk achter. Haar chemie met haar filmechtgenoot Kris Kristofferson (als Chet) spat van het scherm: het is alsof de twee al jaren getrouwd zijn. Ook Kate Mara is sterk als de ambitieuze agente, hoewel haar personage en haar relatie met haar vader, die tevens haar baas is, van clichés aan elkaar hangt. En om eerlijk te zijn zijn de overige karakters ook niet bepaald origineel. De vader-zoon-issues van Jay en Chet, de relatie tussen Addison en Liza, we hebben het allemaal wel vaker gezien. Niet per se beter, overigens, want het is te danken aan het vakmanschap van Ruzowitzky en zijn team dat er van het niet altijd even geloofwaardige script van de debuterende Zach Dean zo’n bijzonder onderhoudende genrefilm is gemaakt.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 13 december 2012
DVD- en blu-ray-release: 20 maart 2013