DeadHeads (2011)

Regie: Brett Pierce, Drew T. Pierce | 92 minuten | horror, komedie, avontuur | Acteurs: Michael McKiddy, Ross Kidder, Markus Taylor, Thomas Galasso, Natalie Victoria, Eden Malyn, Benjamin Webster, Greg Dow, Harry Burkey, Leonard Kelly-Young, Jamie Wheatley, Brian Matthew Richardson, Christina Rose, Alexander Borrello, Brock Tarzana, Kasey Bell, Courtney Lauwers, Skylar Lauwers, Robert Emmett Young, Dan Crosby, Nathan Napier, Conor Liam Callaghan, Lela Montgomery, Bart Pierce, Brent Woodruff

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: ook filmliefhebbers die NIET speciaal fan zijn van het zombiegenre, zullen zich met ‘Deadheads’ goed vermaken. Omdat de gebroeders Pierce maar weinig echt zombiegeweld in hun verhaal stoppen en meer de comedykant verkennen, blijft ‘DeadHeads’ licht verteerbaar. Dus kan deze horror/komedie misschien beter worden gerangschikt binnen het nieuwe, steeds meer in zwang rakende genre ‘zomedy’. Deze kruising van een zombiefilm en een komedie kan zich meten met klassiekers als ‘Shaun of the Dead’ (2004) en het recentere ‘Zombieland’ (2009).

‘DeadHeads’ valt te omschrijven als een bijzondere roadmovie vol ouderwetse charme. Mike (Michael McKiddy) ontwaakt drie jaar na zijn gewelddadige dood als zombie. Langzaam maar zeker komt de herinnering aan hoe hij het loodje legde terug, maar wat voor Mike nóg belangrijker is: hij stond toen, met een vers aangeschafte ring, op het punt om zijn jeugdliefde Ellie een aanzoek te doen. Mike’s zombiebuddy Brent (een leuke rol van de uitblinkende Ross Kidder) haalt Mike over om Ellie alsnog met een bezoek en aanzoek te vereren.  De humor en de lol in het maken van de film blijkt uit de teksten van de hoofdrolspelers. Op het enthousiasme van Brent, die zombie geworden is na een verkeerd uitgepakte auto-erotische mutilatie, reageert Mike als volgt: “Maar ik ben dood, ze ziet me aankomen.” Brent, geheel niet uit het veld geslagen, weet zelfs hier een positieve draai aan te geven: “Dood? Ik noem dat karakter. Je hebt iets donkers en mysterieus.”

En zo beginnen de twee gezworen ondoden aan hun reis dwars door Amerika. Ze krijgen een lift van de bijzondere bejaarde Cliff, nemen een goedsulzombie genaamd ‘Cheese’ op sleeptouw en worden vanaf het begin achtervolgd door de ‘knutselbrigade’ McDinkle en Gillman. Ook ex-gevangene/bountyhunter Thomas wil het tweetal in de kraag grijpen. Zelfs het leger komt eraan te pas, allemaal in het kader van de wetenschap. Tenminste dat wil vooral de vader van Ellie ons doen geloven, zijn motieven blijken echter niet al te zuiver… Dus, weinig waggelende lijken die onzinkreten slaken en alleen maar op vers bloed uit zijn.  Leuk is dat het allemaal ‘tongue in cheek’ wordt gebracht. Mike die drie keer een arm verliest en deze net zo gemakkelijk weer aan zijn lijf schroeft. En wat krijgen de drie zombievrienden voorgeschoteld als ze een tussenstop maken bij een drive inn bioscoop? Inderdaad… Ook de slow motion scène aan het einde is hilarisch.

Enige dissonant is Eden Malyn in de rol van Emily, de dommige assistente van de wetenschapper. ‘DeadHeads’ is een must voor de liefhebbers van ‘aparte’ humoristische films als ‘The Hangover’, ‘The Goonies’ en ‘Back to the Future’. Niet hoogstaand, maar vermakelijk genoeg.

Ruud Stift