Deathgasm (2015)

Regie: Jason Lei Howden | 86 minuten | komedie, horror | Acteurs: Milo Cawthorne, James Blake, Kimberley Crossman, Sam Berkley, Daniel Cresswell, Delaney Tabron, Stephen Ure, Colin Moy, Jodie Rimmer, Nick Hoskins-Smith, Erroll Shand, Kate Elliott, Aaron McGregor, Andrew Laing, Tim Foley

Voor buitenbeentje Brodie, hoofdpersoon in ‘Deathgasm’, is de middelbare school een regelrechte hel. Een metalfan in een zee van sporttypes en cheerleaders, dat valt op. Bovendien is Brodie steevast het favoriete slachtoffer van zijn pesterige neef. Gelukkig leert hij de verwante ziel Zakk kennen, met wie hij samen een metalband opricht. Alles is cool, tot ze toevallig een mysterieus document in handen krijgen: bladmuziek die zijn uitvoerders in staat zou stellen om de ‘Ultieme Macht’ in handen te krijgen. Maar Brodie en Zakk ontketenen tijdens het spelen van de tonen onbewust een eeuwenoud kwaad: Aeloth De Blinde, een duivelse entiteit die alle bestaan op aarde bedreigt. Hun klasgenoten en familieleden raken bezeten door zijn demonische krachten, rukken hun eigen ogen uit en slaan aan het moorden als rasechte psychopaten. En dat is nog maar het begin van het einde. Kunnen Brodie, Zakk en enkele vrienden voorkomen dat het pure kwaad de hele mensheid opslokt?

‘Evil Dead’ met een stel metalheads in de hoofdrol, zo zou je kort door de bocht de Nieuw-Zeelandse horrorkomedie ‘Deathgasm’ (de titel verwijst naar de naam van het bandje dat de twee hoofdrolspelers Brodie en Zakk oprichten) kunnen omschrijven. Het begint nog allemaal vrij rustig, maar vanaf het moment waarop de twee hoofdprotagonisten onbedoeld een demonische entiteit oproepen, barst de hel letterlijk los. Het resultaat is een waar, maar niet van humor gespeend bloedbad van epische proporties. Sloten bloed, rondvliegende hoofden, ingewanden of ledematen en onconventionele wapens zoals kettingzagen, bijlen, slijpmachines, motorblokken en zelfs dildo’s zijn de ingrediënten van dit splatterfest. Soms gaat ‘Deathgasm’ wel wat over de top, maar te absurdistisch wordt het zelden. De film staat bol van de zwarte humor en vertoont zowel qua stijl als toonzetting grote overeenkomsten met prenten als ‘Black Sheep’ (ook een Nieuw-Zeelands product) en ‘Braindead’ (eveneens uit Nieuw-Zeeland en een van de eerste kennismakingen met de latere succesregisseur Peter Jackson).

De karakters beantwoorden redelijk aan de geijkte clichés (het buitenbeentje en zijn ogenschijnlijk onbereikbare droommeid, de klassieke nerd en de atletisch gebouwde pestkop etc.), terwijl het verhaal vooral bedoeld is om zoveel mogelijk door demonen bezeten mensen door de gehaktmolen te kunnen jagen. Maar omdat de film nergens pretendeert meer te zijn dan een bloederige horrorkomedie en zichzelf niet al te serieus neemt, is ‘Deathgasm’ ook geen prent die schreeuwt om veel inhoudelijke diepgang. De door metalsongs gedomineerde soundtrack is zeker de moeite waard als je van het muziekgenre houdt.

‘Deathgasm’ is een frisse, goed uitgevoerde genrefilm die heel goed weet wat hij wil: prima laagdrempelig vermaak bieden voor de liefhebbers van bloederige en met een humoristisch sausje overgoten horrorfilms. Mensen met een zwakke maag kunnen dit horrorspektakel beter aan zich voorbij laten gaan.

Frank Heinen

Waardering: 3.5