Deconstructing Harry (1997)

Regie: Woody Allen | 92 minuten | drama, komedie, romantiek, fantasie | Acteurs: Woody Allen, Richard Benjamin, Kirstie Alley, Billy Crystal, Judy Davis, Bob Balaban, Elisabeth Shue, Demi Moore, Robin Williams, Caroline Aaron, Eric Bogosian, Mariel Hemingway, Amy Irving, Julie Kavner, Eric Lloyd, Julia Louis-Dreyfus, Tobey Maguire, Stanley Tucci, Stephanie Roth Haberle, Dan Frazer, Jennifer Garner, Paul Giamatti, Dan Moran

Altijd leuk om in de maling te worden genomen. Wie de eerste scènes van ‘Deconstructing Harry’ ziet, zal niet geloven dat dit een film van Woody Allen is. We zien hoe een vreemdgaand koppel in een bijna uitgestorven huis wordt betrapt, terwijl in de tuin een barbecue aan de gang is. Degene die het koppel betrapt is een blinde bejaarde, die niet helemaal begrijpt wat er aan de hand is. De dialoog die zich vervolgens ontvouwt, vol gekreun en flauwe dubbelzinnigheden, lijkt afkomstig uit de pen van een derderangs kluchtschrijver.

Wat je als kijker niet weet, is dat we kijken naar een verhaalde episode uit het leven van Harry Block. Block is een schrijver die zijn avonturen en gevoelens verwerkt in zijn verhalen. En zoals het een echte schrijver betaamt, kruidt hij die gebeurtenissen met humor en fantasie, en gebruikt hij fictieve elementen om zijn thema’s te belichten of om het verhaal op scherp te krijgen.

In ‘Deconstructing Harry’ volgen we gedurende een paar dagen deze schrijver, als hij op bezoek gaat bij zijn exen, zich door een prostituee met losse handjes laat verwennen, hij een tripje maakt naar zijn oude universiteit en ook nog eens zijn kind ontvoert. Tussen de bedrijven door zien we fragmenten uit de verhalen van Harry, die duidelijk maken hoe het allemaal zo heeft kunnen lopen.

Het lijkt er op alsof Allen steeds het beste uit zichzelf weet te halen, als hij is gestuit op een origineel concept. We zagen het in ‘Zelig’, ‘The Purple Rose of Cairo’ en ‘Radio Days’, we zien het ook in ‘Deconstructing Harry’. Niet alleen het idee achter de film is sterk, ook de uitwerking is bovengemiddeld. In dit geval levert het een heerlijke film op, met geweldige dialogen, sterke grappen en een mooi afgerond verhaal. Plus een boeiend onderwerp (de kunstenaar die orde in de dagelijks chaos probeert te scheppen door middel van zijn kunst), al is het jammer dat we het op het eind letterlijk krijgen uitgespeld.

Dat is dan ook het enige minpuntje van deze film, die iedere Woody Allen liefhebber zou moeten zien. Maar ook fans van Billy Crystal, Robin Williams (als wazig figuur), Elisabeth Shue, Demi Moore en vele andere bekende acteurs komen hier aan hun trekken. En zelfs fans van John Lanting kunnen hier nog enig plezier aan beleven, al is voor hen de koek na de eerste scènes wel op.

Henny Wouters

Waardering: 4

Bioscooprelease: 26 augustus 1999