Delirious (2006)

Regie: Tom DiCillo | 107 minuten | drama, komedie | Acteurs: Steve Buscemi, Michael Pitt, Alison Lohman, Gina Gershon, Elvis Costello, Tom Aldredge, Peter Appel, Doris Belack, Phillip Bloch, Lynn Cohen, Marcus Collins, Kevin Corrigan, Joe DOnofrio, Minnie Driver, Teddy Eck, Mel Gorham, Billy Griffith, Jack Gwaltney, Amy Hargreaves, Corey Hibbert, Kristina Klebe, Antoinette LaVecchia, Cinqúe Lee, Rodrigo Lopresti, Melissa Rauch, Kristen Schaal, Richard Short, Callie Thorne, Tobias Truvillion, Nicole Vicius, David Wain, Greg DAgostino

Na eerder samengewerkt te hebben in ‘Living in Oblivion’ (1995) en ‘Double Whammy'(2001) slaan regisseur Tom DiCillo en acteur Steve Buscemi wederom de handen ineen voor ‘Delirious’. Maar of we daar nou blij mee moeten zijn?!

‘Delirious’ vertelt het verhaal van een jonge zwerver (Toby, gespeeld door Michael Pitt) die het op nogal onduidelijke wijze weet te schoppen tot populair acteur. Van nobody tot ster; waar hebben we dat eerder gezien?! In deze film loopt de weg naar roem via paparazzi-fotograaf Les (Steve Buscemi), die nog geen stilleven op de gevoelige plaat weet te krijgen maar zichzelf met veel geschreeuw zelfvertrouwen probeert aan te praten. Als ultieme loser in de wereld van glitter en glamour neemt hij Toby mee als assistent en hoewel Les hem continu probeert te imponeren blijkt al snel dat Toby over veel meer talenten beschikt dan hij. En daarbij: Toby is ‘puur’. Iets wat ook popzangeres K’Harma Leeds (Alison Lohman) niet ontgaat. Zij valt als een blok voor deze dakloze prins, maar wijst hem de deur zodra ze erachter komt dat hij zich in laat met een paparazzi-fotograaf.

Het levert een onderhoudende film op, maar spannend, meeslepend of grappig wordt ‘Delirious’ nooit. Steve Buscemi heeft toch een rol als loser eersteklas, maar vindt zichzelf opvallend grappiger dan wij dat als kijkers ervaren. Pas wanneer Les ook psychopathische trekjes gaat vertonen begint Buscemi interessant te worden, maar dat onderdeel wordt wel gelijk enorm overdreven in deze verder nogal oppervlakkige film. Toby is ook ‘ineens’ een zelfverzekerde ster, terwijl hij daarvoor nog verlegen en onderdanig was. Welke transformatie heeft die jongen dan ondergaan?! Helaas krijgen we die niet te zien. En het zijn dergelijke punten die het verhaal ongeloofwaardig maken.

Michael Pitt maakt er maar het beste van en dat gaat hem redelijk af. Als zwerver Toby weet hij wel een gevoel van medelijden op te roepen met zijn dromerige ogen en hart van goud. Maar wie is Toby nu eigenlijk en hoe is hij op straat terechtgekomen? Het wordt niet verteld. Alison Lohman blijft prettig om naar te kijken, maar is te meisjesachtig om echt geloofwaardig te zijn als een popdiva á la Britney Spears. Daarvoor ontbreekt het haar gewoon aan sexappeal. Ook zij heeft te kampen met een te weinig uitgewerkt personage. Even krijgen we wat achtergrondinformatie over K’Harma, wanneer haar ouders laten weten veel geld van haar te willen als onkostenvergoeding voor haar opvoeding. Het is van de makers een poging om K’Harma neer te zetten als eenzame popster die op zoek is naar oprechte liefde en gelijk een excuus om haar te laten vallen voor ‘zwerver’ Toby. Maar buiten het feit dat dat allemaal weinig indruk maakt komt ook die hele schadeclaim van haar ouders verder niet meer aan bod.

‘Delirious’ mist simpelweg kwaliteit om lang te blijven hangen. Het is een verhaal waar teveel gaten en gebreken in zitten, daardoor bij de kijker vragen oproept en voortkabbelt zonder echte spanning of een (anti)climax. Maar voor iedereen die houdt van soaps en/of Alison Lohman in haar ondergoed zal het geen bezwaar vormen om er toch even voor te gaan zitten. Tip: blijf dan ook wel gelijk tot ná de aftiteling kijken!

Brian Ligtvoet