Dolfje Weerwolfje (2011)

Regie: Joram Lürsen | 95 minuten | familie | Acteurs: Ole Kroes, Kim van Kooten, Remko Vrijdag, Trudy Labij, Bianca Krijgsman, Joop Keesmaat, Maas Bronkhuyzen, Lupa Ranti

Het echtpaar voor wiens deur het kleine kindje Dolfje te vondeling gelegd werd, heeft ondanks dat het al een zoontje heeft, Timmie, nog ruimte en liefde genoeg voor een tweede zoon. Het hoogblonde, bebrilde jochie wordt zonder meer liefdevol opgenomen in het gezin Vriends. Timmie en Dolfje zijn dol op elkaar. Ze zitten op dezelfde school, gesitueerd in een prachtig gebouw. Als Dolfje gepest wordt neemt Timmie het voor zijn jongere broertje op. Het is de dag voor Dolfjes zevende verjaardag. Hij wordt om een paar minuten voor twaalf ineens wakker en krijgt ineens de onbedwingbare neiging om naar de (volle) maan te kijken. Dan gebeurt het: Dolfje krijgt overal jeuk, en er groeien ineens haren op plekken waar hij normaal geen haar heeft! Hij scheurt uit zijn pyjamajasje en dan zien we het: hij is een wolf geworden! Timmie wordt wakker van het gehuil in de slaapkamer naast hem en heeft al snel door wat er aan de hand is. Maar voor hij zijn broertje tegen kan houden, is deze al uit het raam gesprongen. Op jacht naar voedsel!

De volgende ochtend kan Timmie maar ternauwernood alle bewijzen van Dolfjes nachtelijke struinpartij verdoezelen voor het feestcomité in de vorm van hun ouders voor de slaapkamerdeur staan. Dolfje blijkt het zich nog wel te kunnen herinneren, maar erg leuk vond hij het niet, zeker niet toen hij zich realiseerde dat hij een kip levend heeft opgegeten! Timmie vindt het wel vet, een weerwolf als broer, maar Dolfje blijft er – een groot deel van de film – moeite mee hebben. Het helpt natuurlijk ook niet als hij zijn moeder hoort roepen dat ze zo graag zou willen dat alles ‘normaal’ was.

Ole Kroes, die de titelrol speelt, is een vertederend jochie, met zijn hoogblonde haartjes en onschuldige snoetje laat hij de harten van het publiek met gemak smelten. Hij geeft zijn personage zoveel charme mee dat je zijn niet perfecte acteerspel graag door de vingers ziet. Als weerwolf is hij alles behalve monsterachtig: dat komt door het ontbreken van de spitse snuit en de scherpe tanden (die hij overigens in mensenvorm steeds vaker gaat gebruiken), zodat hij er eerder uitziet als een lief aapje met een knuffelig vachtje dat hem warm houdt. Prima keuze! Hoe hij zich (met behulp van CGI) door de nachtelijke straten van het idyllische Hollandse dorpje beweegt, is komisch.

Een leuke en belangrijke rol is weggelegd voor Maas Bronkhuyzen, die Dolfjes broer Timmie speelt. Kim van Kooten en Remko Vrijdag zijn erg overtuigend als ouders en Trudy Labij geeft buurvrouw Krijtjes precies op de juiste manier gestalte: nooit over de top: ze heeft net genoeg achterdocht en snibbigheid in haar blik om geen karikatuur te worden. Lupa Ranti speelt het meisje op wie Dolfje verliefd is, Noura en zij doet in schattigheid niet veel onder voor de hoofdrolspeler. Nick Geest speelt tenslotte het etterjoch van de film, de pestkop Nico. Hij slaagt er goed in je het bloed onder de nagels vandaan te halen en Dolfjes wraak geeft dan ook een prettig soort voldoening, zelfs voor volwassen kijkers. Daarnaast is er veel zorg besteed aan de aankleding van de film. Hoewel de locaties zich beperken tot de school, het huis, de tuin en de straat waar de familie woont en het park waar Dolfje kennismaakt met een ander familielid, sluiten deze in de uitstraling goed aan op Van Loons boeken. Het huis van Dolfje, en met name de keuken, ademt een behaaglijke sfeer uit, die je onmiddellijk in een vrolijke stemming brengt.

De nadruk in de film ligt bij het ‘anders-zijn’ en dat dat uiteraard positief is. Niet alleen Dolfje is met zijn maandelijkse transformatie een vreemde eend in de bijt, ook papa Vriends is nogal raar, met zijn gekke uitdossingen. Dat is een prettige boodschap om aan de (jonge) kijkers mee te geven (volwassenen weten dit immers al, toch?). Joram Lürsen doet het na kersthit ‘Het geheim’ (2010) gewoon nog eens opnieuw: ‘Dolfje Weerwolfje’ is een warme en lieve film, waar iedereen – jong en oud – met een brede glimlach van zal genieten.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 30 november 2011
DVD- en blu-ray-release: 9 mei 2012