Don’t Be Afraid of the Dark (2010)

Regie: Troy Nixey | 99 minuten | horror, thriller | Acteurs: Guy Pearce, Katie Holmes, Bailee Madison, Alan Dale, Julia Blake, Jack Thompson, Emelia Burns, Nicholas Bell, Dylan Young, Edwina Ritchard, Garry McDonald, James Mackay, Gabriela Iturrizaga, Lisa N Edwards, Ande Orbach

De gescheiden Alex Hirst (Guy Pearce) en zijn nieuwe vriendin Kim (Katie Holmes) knappen samen historische pandjes op. Hun nieuwste project voert hen naar Blackwood Manor, een landhuis waarvan de bioscoopbezoeker zo al ziet dat ze er niet gelukkig gaan worden. En wat wil het geval: ze worden er niet gelukkig. De ellende begint als Alex’ dochter Sally (Bailee Madison) een fluisterstem volgt die haar naar een verborgen ruimte onder het huis leidt. Terwijl Alex en Kim zich verkneukelen over deze onverwachte architectonische vondst, ontdekt Sally dat de donkere krochten van het huis bevolkt worden door vreemde wezens die zich steeds agressiever gaan gedragen. Er is maar één ding dat hen op afstand houdt: licht.

‘Don’t Be Afraid of the Dark’ opent als een nostalgische thriller met torture porn-trekjes. We zien hoe de oorspronkelijke eigenaar van Blackwood Manor een dienstmeisje met een beitel van haar voortanden ontdoet. Een zoenoffer voor de wezentjes die zijn zoon hebben ontvoerd, zo blijkt. Dit lijkt de start van een lekker ziek sprookje over een bezeten huis, maar al snel kiest het scenario voor een uitgekauwd gegeven: een kind weet dat er iets niet pluis is, volwassenen slaan de waarschuwingen in de wind en wijten de verhalen aan een overijverige fantasie. Tot het allemaal écht uit de hand loopt natuurlijk. Origineel is ‘Don’t Be Afraid of the Dark’ dus niet, maar hij is wel vakkundig gemaakt, sfeervol en bij tijd en wijlen spannend. Toch blijf je het idee houden dat er meer in had gezeten.

Om te beginnen is het gezin Hirst niet sympathiek. Alex denkt alleen aan zijn carrière, Kim is een spartelende stiefouder en Sally mokt zoals alleen kinderen dat kunnen. Gek is dat overigens niet, want Sally is om vage redenen door haar biologische moeder bij haar vader geparkeerd. De personages in de film doen wel vaker vreemde dingen omdat de plot dit van hen vraagt. Waarom zou je anders een labiel kind laten aanschuiven bij een belangrijk zakelijk diner? Of je dochter in een huis laten wonen waar ze doordraait in plaats van haar tijdelijk elders onder te brengen? Je zou kunnen zeggen dat mensen die zulke beslissingen nemen niet beter verdienen. Het is aan de jonge Bailee Madison te danken dat je op een gegeven moment toch met het gezin gaat meevoelen. Madison is weliswaar niet het meest innemende kindsterretje ooit, maar weet wel raad met de heftige emoties die het scenario van haar vraagt. Ook Holmes doet het aardig; Pearce hebben we wel eens beter gezien.

En dan de wezentjes. Die waren beduidend enger geweest als ze niet zo’n raar fluisterstemmetje hadden gehad, en iets spaarzamer in beeld waren gebracht. In het begin zorgen ze met hun korte, onderbelichte optredens nog voor een paar effectieve schrikmomenten, maar zodra de Gremlin-achtige etterballen het huis overspoelen is het gedaan met de spanning. Eindoordeel: slecht is ‘Don’t Be Afraid of the Dark’ zeker niet, maar de spijkerharde openingsscène schept verwachtingen die door de rest van de film niet worden ingelost.

Paula Koopmans

Waardering: 3

Bioscooprelease: 24 november 2011
DVD- en blu-ray-release: 13 maart 2012