Dragon Tiger Gate – Lung fu moon (2006)

Regie: Wilson Yip | 98 minuten | actie, drama, romantiek, avontuur | Acteurs: Donnie Yen, Nicholas Tse, Shawn Yue, Kuan Tai Chen, Vincent Sze, Sheren Tang, Angela Dong, Xiao Ran Li, Jie Dong, Xiao Li Yuan, Wah Yun

Eenieder die even genoeg heeft van stripverfilmingen die zich diep in de psyche storten van de hoofdpersoon en gewoon een gierende adrenalinekik wil, doet er goed aan zich te wenden tot de wereld van ‘Dragon Tiger Gate’. Niet Hollywood en Marvel zitten achter dit ongecompliceerde actiespektakel – al doet het bekende intro met de snel langs bladerende strippagina’s dit even vermoeden – , maar Hong Kong. Jawel, we hebben hier te maken met een lekker ouderwets kungfuverhaal, en de liefhebber van dit soort films kan zijn lol op met de wervelende actie die ‘Dragon Tiger Gate’ over de kijker uitstort. Nu wordt er wel even teruggeblikt op de kindertijd van de twee helden, Tiger en Dragon, maar diepgaand zijn deze flashbacks niet te noemen. Ze doen eigenlijk vooral komisch aan door de geijkte vorm en inhoud. Het beeld wordt dan even zwart-wit, waarna er kort getoond wordt hoe Tiger door buurtkinderen gepest wordt, maar door zijn grote, en sterkere, broer wordt geholpen.

Jaren later, wanneer ze in rivaliserende kampen zitten, is Dragon nog steeds de sterkste van het tweetal, maar Tiger – Nicholas Tse, uit ‘Gen-X Cops’, ‘New Police Story’, en ‘The Promise’ – hoeft zich zeker niet te schamen voor zijn vechtkunsten, zoals in het begin van de film meteen duidelijk wordt. Tiger mengt zich in een gevecht met bendeleden die op bezoek zijn in het plaatselijke restaurant vanwege zakenbesprekingen in de kamer erboven. Hij krijgt te horen dat ze onschendbaar zijn tijdens hun bezoek, maar dit weerhoudt hem er niet van de eer van vrienden en andere aanwezigen te verdedigen. Genoeg reden om wat rake klappen en trappen uit te delen, allemaal flitsend gechoreografeerd en gemonteerd. Kort wordt er een soort stop-motion/jump-cut filmmethode gebruikt om een trap van Tiger in beeld te brengen, wat de strip-sfeer goed overbrengt; het is net alsof je ogen snel over een paar statische plaatjes heen schieten. Tiger houdt zo krachtig huis dat hij een tegenstander door het plafond, oftewel de vloer van de bespreekkamer, heen trapt wat de tafel door het gat doet vallen. Met de belangrijke amulet erbij.

Net wanneer het lijkt alsof Tiger voorgoed met iedereen, vrij letterlijk, de vloer aanveegt, komt broerlief Dragon op de proppen en volgt er een mooi duel. Het blijkt dat er iemand is die nog sterker is dan Tiger. Het is het openingsschot voor een serie gevechten waar de fan zijn vingers bij af zal likken. Dragon moet namelijk van zijn baas dringend het amulet bij Tiger terughalen, die zich in een restaurant bevindt dat overvol zal komen te zitten met mensen, of liever: vechters. Één ervan blijkt gelukkig aan Tigers kant te staan , de nunchaku-hanterende Turbo. Met zijn tweeën hakken en beuken ze zich een weg door de vechtende massa. Het is niet makkelijk om dit soort scènes de hele tijd interessant te laten zijn, maar regisseur Wilson Yip slaagt erin. Soms door het over-de-top element uit te buiten voor komisch effect, maar vooral door gewoon heerlijke martial arts actie te presenteren.

Veteraan Donnie Yen, bekend uit ‘Iron Monkey’, ‘Hero’ en ‘Seven Swords’, is niet alleen een uitstekende uitvoerder van deze actie, hij heeft kennelijk ook een prima oog voor het uitdenken hiervan. Hij is namelijk de actiechoreograaf voor deze film, wat hem in feite tot de belangrijkste man van de productie maakt, aangezien de actiescènes de film maken tot wat hij is. En deze actie stelt nimmer teleur. Zelfs aan het einde, tijdens de grote confrontatie met superkrachtige bad guy Shibumi, blijven de gevechten opwindend. Ook zijn de speciale effecten in dit gedeelte, voortkomend uit de speciale krachten die de vechters tegen die tijd ontwikkeld hebben, aardig gedaan. Ze voegen een leuk extra competitief element toe in plaats van dat ze de echte actie vervangen. Het enige wat op het actiefront wellicht enigszins teleurstelt is de wat simpele en vlugge serie trainingsmontages tegen het einde van de film.

Ook is er op dramatisch en verhaaltechnisch vlak het één en ander aan te merken. Personages of subplotjes die slecht ontwikkeld worden bijvoorbeeld, en het verhaal dat, inhoudelijk gezien, weinig te bieden heeft. Maar wie hier een halszaak van gaat maken heeft zijn prioriteiten niet goed op een rijtje. Wat de film doet, doet hij goed. De toon is prima, met goedgeplaatste dramatiek, humor – visueel of inhoudelijk -, en een vleugje romantiek, de rollen worden vertolkt door redelijk competente acteurs, maar bovenal: de gevechten zijn heerlijk. De poster doet vermoeden dat het hier om een actiefilm in een sterk moderne context gaat, maar, op het gebruik van mobieltjes na, blijkt het allemaal uiterst traditioneel te zijn. Gelukkig maar.

Bart Rietvink