Dredd 3D (2012)
Regie: Pete Travis | 95 minuten | actie, science fiction | Acteurs: Karl Urban, Rachel Wood, Andile Mngadi, Porteus Xandau Steenkamp, Jason Cope, Emma Breschi, Olivia Thirlby, Rakie Ayola, Lena Headey, Tamer Burjaq, Warrick Grier, Wood Harris, Shoki Mokgapa, Yohan Chun, Eden Knowles, Desmond Lai Lan, Deobia Oparei, Patrick Lyster, Chad Phillips, Domnhnall Gleeson, Joe Vaz, Scott Sparrow
Na ‘The Amazing Spider-Man’ zou je denken dat we de talloze stripverfilmingen zat zijn, maar niets is minder waar. Enkele maanden later ligt er alweer een nieuw avontuur vol ongelofelijke actie klaar, deze keer gaat het om de strip ‘Judge Dredd’ van het Britse blad 2000 AD.
De toekomstige Verenigde Staten zien er in ‘Dredd 3D’ erg anders uit dan we gewend zijn, na een kernoorlog is er niets meer van over dan drie megasteden. Mega-City One is er hier één van en is met 800 miljoen inwoners en 17.000 misdaden per dag een turbulente omgeving. De boel wordt in toom gehouden door de zogenaamde ‘Judges’, die naar een plaats delict reizen om daar meteen een oordeel te vellen over de schuldige. Dit resulteert meestal in koelbloedige executies.
Op een dag krijgt Judge Dredd een opdracht van de baas. Hij moet jurylid in opleiding Anderson meenemen naar haar eerste opdracht. Iets dat een ‘doodnormale’ moord lijkt blijkt echter deel van een hele reeks te zijn, allemaal uitgevoerd door een bepaalde bende. Deze bende heeft macht over een heel woonblok en wordt geleid door de keiharde Ma-Ma. De twee juryleden staat een moeilijke tijd te wachten.
De plot is oppervlakkig en simpel, eigenlijk gebeurt er niet zoveel. Vrijwel de hele film speelt zich af in dit ene woonblok en bestaat uit slechts één achtervolging, maar toch lijken de minuten voorbij te vliegen. ‘Dredd 3D’ is namelijk een genot om naar te kijken en behoort tot de weinige films die 3D-techniek op een goede manier gebruiken. De futuristische omgeving met oneindig hoge wolkenkrabbers komt goed tot zijn recht, aangezien het 3D-effect het perspectief op een imposante manier benadrukt. Mega-City One kent tevens een nieuwe rage: de drug Slo-Mo laat de tijd honderd keer langzamer gaan en verft de wereld in een regenboogachtige gloed. Het perspectief van Slo-Mo junkies wordt uitzonderlijk levendig met behulp van 3D: de kleuren spatten letterlijk van het scherm.
De gebeurtenissen zijn over het algemeen vrij uitgekauwd, wat logisch is aangezien de strip decennia oud is. De filmmakers lijken hier echter bewust mee om te gaan: door de actiescènes overdreven bombastisch te maken is er bijna sprake van een parodie. Hierdoor wordt het makkelijk om de clichématigheid te omarmen. Gelukkig is er daarnaast voor gekozen om het allergrootste cliché van romantiek tussen de hoofdpersonen te omzeilen.
Interessant is dat er geen sterk onderscheid wordt gemaakt tussen de ‘good guy’ en de ‘bad guy’. Uit het verhaal wordt duidelijk dat de Judges rechtvaardig zijn en de bende vol criminelen zit, maar in praktijk verschillen ze niet zoveel. Dredd en Anderson maken onnodig veel slachtoffers, waardoor je hun goedgezindheid gaat betwijfelen. Daarnaast is Ma-Ma eigenlijk een veel boeiender personage met meer diepgang, waardoor de sympathie van de toeschouwer stiekem haar kant op wordt getrokken. Dit wikken en wegen tussen goed en slecht geeft een extra dimensie aan de film om over na te denken.
Hoeveel stripverfilmingen er ook bestaan, de allure van het schaamteloze doch rechtvaardige bloedvergieten blijft onweerstaanbaar. Ook ‘Dredd 3D’ maakt met zijn prachtige beelden de povere plot helemaal goed, en slaagt erin om de bioscoopbezoeker verrukt achter te laten.
Alexandra Hoff
Waardering: 3.5
Bioscooprelease: 11 oktober 2012
DVD- en blu-ray-release: 20 februari 2013