Du vent dans mes mollets (2012)

Regie: Carine Tardieu | 89 minuten | komedie, drama | Acteurs: Juliette Gombert, Anna Lemarchand, Agnès Jaoui, Denis Podalydès, Isabelle Carré, Isabella Rossellini, Elsa Lepoivre, Judith Magre, Virgil Leclaire, Jean-Baptiste Tiemele, Hervé Pierre, Laura Genovino, Christian Hecq, Emma Nicunni, Emanuelle Michelet, Guillaume Clemencin, Brice Fournier

Het is geen wonder dat de negenjarige Rachel, hoofdpersoon in het Franse komische drama ‘Du vent dans mes mollets’, bij een psychologe terechtkomt. Haar vader is nog altijd niet over de gebeurtenissen in zijn jeugd heen (hij bracht een deel van zijn kindertijd door in concentratiekamp Osvitch, Auschwitz dus) en spreekt daar veelvuldig over. Haar moeder berekent de onverwerkte issues met háár moeder weer door in de wijze waarop ze haar eigen kind opvoedt. Niet zo gek dat het meisje altijd met haar schooltas op haar rug slaapt, en nog in bed plast. Haar oma slaapt dan ook nog eens bij haar op de slaapkamer, omdat ze binnenkort dood kan gaan. Gezellig voor zo’n kind, nietwaar? Rachels goedbedoelende moeder Colette (Agnès Jaoui) is doodsbang om dezelfde fouten te maken als haar moeder bij haar deed, maar in haar angst is ze veel te beschermend. Wanneer Rachel over wil steken, moet ze wachten tot het stoplicht op groen staat, ook al komt er in de verste verte geen auto aan. En die rolschaatsen die ze voor haar verjaardag van haar vriendinnetje krijgt? Dat is nog niet zeker of ze die wel mag gebruiken. Madame Trebla (mooie, maar korte rol van Isabelle Rossellini) voelt feilloos aan waar het schort in de onderlinge relaties en helpt Rachel, met wie in feite niets mis is, en die misschien nog wel de meest normale in het gezin is, een klein beetje op de goede weg.

Rachel sluit in haar nieuwe schoolklas schoorvoetend vriendschap met een ander buitenbeentje, Valérie. Valérie, steevast met twee typische jaren tachtig staartjes, is opgewekt, brutaal en geniet van het leven. Het duurt even voor ze het pantser van Rachel doorbroken heeft, maar als ze samen getuige zijn van hun lerares in een situatie die eigenlijk niet voor kinderogen bestemd is, groeit hun band. Wat ook groeit, is de relatie tussen Rachels vader Michel en Valéries gescheiden, single moeder Catherine (een beeldschone Isabelle Carré). Bij Valérie lijkt Michel zijn beladen verleden te vergeten: haar zorgeloze houding wekt diep weggestopte gevoelens bij hem op. Catherine en Colette zijn uitersten: de frigide controlefreak Colette en de ruimdenkende Catherine lijken nooit op één lijn te kunnen zitten, maar toch tekent hun kwetsbaarheid de dunne grens tussen de twee. In een mooie, ontroerende scène na het midden van de film vertellen de twee dames elkaar de waarheid, maar het gesprek dat Michel en Catherine daarvóór hadden, is minstens zo aangrijpend.

‘Du vent dans mes mollets’ is gebaseerd op zowel de roman als het stripverhaal van Raphaële Moussafir. De schrijfster en de regisseur, Carine Tardieu, ontmoeten elkaar op een kinderboekenbeurs en het klikte meteen. Dit toevallige treffen leidde tot een vruchtbare samenwerking, waarbij zij samen aan het scenario werkten en de bedenkster van het verhaal ook in het verdere proces nauw betrokken werd. ‘Du vent dans mes mollets’ is een film die zware thema’s luchtig brengt, dankzij visuele trucjes (de filmpjes die wel in de jaren tachtig opgenomen lijken) en geestige intermezzo’s, zoals bijvoorbeeld het huiskamer-optreden van Valérie en Rachel en het magisch-realistische fragment waarin Rachel ‘s nachts haar problemen aan Madame Trebla vertelt. Ook de wijze waarop Rachel haar vaders verleden voor zich ziet is inventief verbeeld.

Het acteerwerk is van grote klasse. De twee jonge meisjes Juliette Gombert (Rachel) en Anna Lemarchand (Valérie), voor wie hun rol in ‘Du vent dans mes mollets’ hun debuut is, doen nauwelijks onder voor hun volwassen, ervaren collega’s, die er ook mogen zijn. De jaren tachtig setting is subliem getroffen. Het enige nadeel is dat de focus van het verhaal iets te veel naar de relationele problemen van de volwassenen overhelt. Van de vriendschap tussen de twee meiden en hun kijk op de wereld krijg je net iets te weinig mee, daar had nog wel een minuut of tien aan gewijd mogen worden. Veel maakt dat echter voor het eindresultaat niet uit. “Du vent dans mes mollets’ is een charmante, grappige en aangrijpende film met een verrassend plot waarin niet altijd de geijkte paden worden bewandeld.

Monica Meijer

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 20 december 2012
DVD-release: 19 maart 2013