Dunya en Desie (2008)

Regie: Dana Nechushtan | 96 minuten | drama, komedie, avontuur, familie | Acteurs: Maryam Hassouni, Eva van de Wijdeven, Tygo Gernandt, Theo Maassen, Christine van Stralen, Rachida Iaallala, Iliass Ojja, Ilias Addab, Nezha Karim, Micha Hulshof, Mahjoub Benmoussa, Habiba Tribou

Direct vanaf de eerste momenten word je als kijker ondergedompeld in het vertrouwde universum van Dunya en Desie, de vriendinnen uit Amsterdam-Noord die we kennen van de succesvolle televisieserie waarin de twee al seizoenen lang de harten van het publiek veroveren. Onder begeleiding van fijne en toepasselijke Dunya en Desie-muziek van rijzende ster Dennis voert de camera ons minutenlang door de meisjeswereld die we kennen van de serie. Maar meisjes worden groot en ook Dunya en Desie krijgen, nu ze achttien zijn, te maken met serieuzere problemen en levensvragen.

Het grote gevaar van een film die naar aanleiding van een serie wordt gemaakt is dat de subtiliteiten, de kleine dingen die een serie een serie maken, verloren gaan in de grootsheid van film. Vaak is er de drang om te veel te conformeren naar de regels en verwachtingen van de cinema. En juist bij ‘Dunya en Desie’ is het zo belangrijk dat de nuance niet verloren gaat; de kracht van de serie ligt grotendeels niet in grootse gebeurtenissen of meeslepend melodrama, maar juist in de kleine dingen, die vaak pas opvallen als de serie vaker bekeken wordt. Na verschillende afleveringen valt op dat Dunya altijd begint en eindigt met een voice-over, wijze woorden over het leven en de liefde die de serie in- en uitleiden. De berekenende Dunya probeert hiermee haar twijfels en vragen over het leven in te lijven in strakke theorieën, die in de praktijk natuurlijk nooit helemaal uit blijken te komen. Ook valt op dat Desies moeder Monique (Christine van Stralen – die voor deze rol terecht een Gouden Beeld kreeg in 2003) Desie steevast met ‘knol’ aanspreekt en hun beider uitgroei altijd gênant duidelijk aanwezig is, net als hun garderobe, die uitsluitend bestaat uit pastelkleuren, kant, luipaard- en slangenprint, veel goud en natuurlijk de onvermijdelijke naamkettingen. Gelukkig is geen detail in de film uit het oog verloren en zijn alle personages als vanouds aanwezig, zoals we ze kennen en van ze zijn gaan houden: onmogelijk en hartverwarmend tegelijkertijd.

Belangrijk is dat ‘Dunya en Desie’ wel echt een film is geworden, en niet zomaar een extra lange aflevering van de serie. En een film vraagt nu eenmaal om een andere spanningsboog, meer ontwikkeling en uitgebreidere plotvorming. Dus zijn er binnen de vertrouwde setting van de serie verschillende verhaallijnen bedacht die door de immer geweldige cast geloofwaardig en meeslepend worden uitgevoerd. Zo hebben Dana Nechushtan en scenarioschrijver Robert Alberdingk Thijm wat zwaardere onderwerpen kunnen aanstippen en uitgewerkt tot een compleet verhaal, dat geheel in stijl natuurlijk nergens echt moeilijk wordt en zoals verwacht tot een relatief zorgeloos en gelukkig einde leidt. Maar goede feelgood op zijn tijd is niet erg, en deze personages gun je oprecht het allerbeste.

Behalve eerdergenoemde muziek van Dennis (die naast het pakkende ‘I Rely on You’, dat de beginsequentie en aftiteling begeleidt, ook de titelsong ‘My Own Little Bubble’ voor haar rekening neemt) is er op muzikaal gebied meer moois te horen, van Hollandse én van Marokkaanse bodem. Zowel de muziek als de oogverblindend mooie beelden van Marokkaanse berglandschappen en poëtisch camerawerk waardoor de twee meisjes als kleurige vlinders door de landschappen van de film fladderen, zorgen voor de juiste sfeer en maken van ‘Dunya en Desie’ een Nederlandse must-see.

Ruby Sanders

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 17 april 2008