Een weekje weg-À pas de loup (2011)

Regie: Olivier Ringer | 77 minuten | familie, avontuur | Acteurs: Wynona Ringer, Olivier Ringer, Macha Ringer, Ursula Noyer, Pierre Leroux

Wat gaat er toch om in de gedachtewereld van kinderen? Regisseur Olivier Ringer komt daar in zijn familiefilm ‘Een weekje weg’ (‘À pas de loup’) (2011) behoorlijk dichtbij. Het verhaal wordt in zijn geheel verteld vanuit de belevingswereld van de door zijn eigen dochter Wynona gespeelde Cathy, een zesjarig meisje dat door haar ouders nauwelijks opgemerkt wordt. Doordeweeks zijn ze te druk met hun werk in de grote stad, zodat ze zich in het weekend kunnen terugtrekken op het platteland. Op zich vindt Cathy het erg leuk om naar het buitenhuis te gaan. Ze zou dolgraag eens met haar vader mee gaan vissen of met haar moeder boodschappen doen bij de boer. Maar in het weekend gaat het negeren gewoon door. Cathy weet zeker dat haar ouders haar niet eens zullen missen als ze niet mee terug zou gaan naar huis. Ze neemt de proef op de som en besluit achter te blijven in het vakantiehuis. Het portier van de auto slaat ze dicht (want dat geluid verwachten haar ouders natuurlijk wel te horen), maar ze stapt zelf niet in. Eens zien hoe lang het duurt voordat ze erachter komen dat ze niet in de auto zit.

‘Een weekje weg’ is een modern sprookje waarin de verwondering van een kind voor de natuur om hem of haar heen een prominente rol speelt. Wanneer ze haar avontuur aangaat leeft Cathy voor een aantal dagen in het bos rond het vakantiehuis. Een omgeving die best angst zou kunnen inboezemen, met al die wilde dieren en vreemde insecten, maar de heldhaftige Cathy is geen moment bang. Ja, voor de straf die haar wacht als haar ouders haar weer op komen halen, maar niet voor de flora en fauna om haar heen. Ze besluit vrienden te worden met een vis die ze zelf gevangen heeft, want de eenzaamheid slaat natuurlijk wel toe. En ze besteedt de grootst mogelijke zorg aan een drietal ’toverzaadjes’, die ze van een vriendelijke boer heeft gekregen. Bovendien bouwt ze haar eigen hut  van takken en bladeren. Zelfs voor de wolf (of is het een wilde hond?), die ze ‘het beest’ noemt, kent ze geen angst. Als ze honger krijgt, zoekt ze zelf naar eten, al is dat niet gemakkelijk. Cathy is een overlever, die haar ouders een spiegel voorhoudt. Want ja, ze negeren haar inderdaad (zoals wij het te zien krijgen althans). Volwassenen spelen een ondergeschikte rol. Van Cathy’s ouders zien we nooit hun gezicht, in ieder geval niet duidelijk. Het meisje draagt de hele film en dat doet ze bijzonder knap. Ze is doortastend, vastberaden, avontuurlijk en vindingrijk. Ze is niet van plan zich ‘gewonnen’ te geven aan haar ouders, voordat zij de situatie vanuit haar oogpunt benaderen.

Een centrale rol is weggelegd voor de natuur. Van insecten tot zoogdieren en van vissen tot vogels. Het ‘kleine meisje alleen in het donkere bos’-idee doet sterk denken aan sprookjes van de gebroeders Grimm – helemaal origineel is het natuurlijk niet – maar de invalshoek die Ringer gekozen heeft door het meisje een innerlijke monoloog te laten houden, geeft toch een heel eigen gezicht aan de film. Het camerawerk in de bossen is mooi, maar oogt wat flets en donker. Daar had wel wat meer aandacht aan besteed mogen worden. Het natuurlijke licht dat hier gebruikt wordt onderstreept dan weer wel het realistische karakter van de film. Geen magische of fantasierijke wezens, maar echte mensen en dieren en echte problemen die opgelost moeten worden. En dat is ook wat waard natuurlijk. ‘Een weekje weg’ is een mooie, sympathieke familiefilm waarin het kind centraal staat. Een film waarin ze serieus genomen worden en als intelligent en kordaat worden geportretteerd. Én een film die ook voor ouders een ware eye-opener kan zijn.

Patricia Smagge

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 16 februari 2013
VOD-release: 2 mei 2013
DVD-release: 2 mei 2013