Emulation (2010)

Regie: Tom Getty | 85 minuten | actie, avontuur, thriller | Acteurs: Steven Chiado, Christian M. Condrick, Chuck Getty, Thomas Getty, Tom Getty, Jeff Howanek, Mike McManus, Jocelyn Meehan, Anthony Pinto, Grant Stetz

Emuleren is het nabootsen van (met name) kunstzinnige uitingen, met de bedoeling deze te evenaren of zelfs te overtreffen. Het bedrijf Emulation Corp. geeft hier een nieuwe invulling aan, met de belofte om favoriete filmscènes van cliënten levensecht na te bootsen, alsof ze zélf de hoofdpersoon zijn. Bruce Willis in ‘Die Hard’? Geen probleem. Emulation Corp. geeft je de ultieme bijna-doodervaring: bovenop een groot gebouw, met ontploffingen en kogels die je om de oren vliegen. Wie wil dat nou niet?

De wat sullige student Noah Wilson (Tom Getty) is in elk geval niet meteen overtuigd als Emulation Corp. hem uitnodigt om een dergelijke ervaring te ondergaan. Doordat er voor hem geen prijskaartje aan hangt (hij is als winnaar uit een soort loterij gekomen waar hij zich nooit voor heeft opgegeven), gaat hij uiteindelijk toch overstag. Zo is hij van de ene op de andere dag een geheim agent die een CIA-mol moet uitschakelen. Er lijkt echter een foutje te zijn gemaakt in het script, want zijn mol blijkt al dood te zijn. Maar dan echt. In no-time heeft Noah de FBI achter zich aan, en zie dan maar eens uit te leggen dat je een film aan het naspelen was. Zeker als het bedrijf ineens niet meer thuis geeft.

Op zichzelf helemaal geen onaardig (zij het ook niet bijster origineel) idee voor een film. Maar dan dient het wel goed uitgevoerd te worden. Met op zijn minst een boeiend script en een overtuigende cast. En op beide punten gaat ‘Emulation’ hopeloos de mist in. Het project is vrijwel volledig opgezet door Tom Getty (zelf student tijdens de opnames), die naast hoofdrolspeler ook onder meer de schrijver en regisseur is. Het overgrote deel van de cast bestaat uit vrienden en kennissen zonder acteerervaring, laat staan uitstraling. Het lijkt hier en daar wel op een wereldrecordpoging ‘glazig kijken’.

Getty imiteert vooral, maar het lukt hem nergens te emuleren. Het verhaal is onlogisch, inconsistent en uiteindelijk te ver gezocht. De over het geheel genomen matige acteerprestaties leiden extra af door de misplaatste casting. Op een enkeling na, bestaat de cast vooral uit twintigers. En die zijn nou eenmaal niet zo geloofwaardig als FBI-agent of als directeur van een grote organisatie. Getty zelf komt nog het beste uit de verf, hoewel hij qua expressie vooral blijft steken in een bedenkelijke frons. De cameravoering is dikwijls dramatisch. Daarnaast lijkt het of Getty slechts over één camera beschikte, maar niet de tijd had om scènes vaak genoeg over te laten spelen om meer camerastandpunten te gebruiken. Waardoor ook de montage zwaar te wensen over laat.

Het is ongetwijfeld een spannende periode geweest voor alle betrokkenen en het is best stoer om het in twee jaar voor elkaar te boksen een heuse langspeelfilm te maken, waarbij nota bene vrijwel alleen de weekends gefilmd kon worden. Maar meer dan een curiosum is ‘Emulation’ niet. Mocht Getty ooit een heuse filmcarrière starten (wat gezien zijn beperkte capaciteiten maar helemaal de vraag is), dan is dit een schattig aandenken. Voor de doorsnee filmliefhebber is ‘Emulation’ echter vooral een ongemakkelijke zit die hoofdzakelijk kromme tenen oplevert.

Wouter de Boer

‘Emulation’ verschijnt donderdag 23 augustus 2012 op DVD en is vanaf dinsdag 17 juli 2012 te huur.