Event Horizon (1997)

Regie: Paul W.S. Anderson | 96 minuten | horror, thriller, avontuur, fantasie, science fiction | Acteurs: Laurence Fishburne, Sam Neill, Kathleen Quinlan, Joely Richardson, Richard T. Jones, Jack Noseworthy, Jason Isaacs, Sean Pertwee, Peter Marinker, Holley Chant, Barclay Wright, Noah Huntley, Robert Jezek

‘Event Horizon’ is een film die de argeloze kijker best wel eens zou kunnen verrassen. Het verhaal is zeker niet ingewikkeld en lijkt te duiden op een inspiratieloze ruimtefilm waarvan er met gemak dertien in een dozijn gaan. Een onderzoeksteam wordt het heelal ingestuurd om een futuristisch, technologisch uiterst geavanceerd ruimteschip op te sporen dat ergens in de onmetelijke uithoeken van het universum zoekgeraakt is. Ze slagen in hun opzet, maar al gauw komen de expeditieleden tot de ontdekking dat de Event Horizon in de ban is van een ondefinieerbaar kwaad. Ontsnappen wordt al gauw de eerste prioriteit.

‘Event Horizon’ werd niet geweldig ontvangen door de meeste toonaangevende recensenten en filmbladen. De prent wordt vaak afgedaan als een goedkope en van originaliteit gespeende fusie van ‘Alien’ en ‘Hellraiser’. Overeenkomsten tussen deze films en ‘Event Horizon’ zijn er zeker. De lege en onheilspellende gangen van het ruimteschip de Event Horizon en de constante dreiging die op de loer ligt, herinneren zeker aan het gedenkwaardige epos van Ridley Scott. En de vrij plastische orgie van bloed die af en toe over de kijker uitgestort wordt, doet stilistisch inderdaad wel een beetje denken aan ‘Hellraiser’. Toch is een dergelijke redenering te kort door de bocht en kun je Paul W.S. Anderson niet betichten van ordinair jatwerk. Elke film is, als je de filmannalen echt gaat uitpluizen, uiteindelijk wel losjes gebaseerd op of geïnspireerd door een oudere klassieker.

Feit blijft dat Anderson met ‘Event Horizon’ gewoon een goede film aflevert, een duistere vertelling die je van begin tot eind in haar greep houdt en meevoert naar de diepste krochten van een duistere fantasiewereld, een vreemde dimensie waarin het bloed rijkelijk vloeit en het lijden onder helse pijnen en kwellingen de boventoon voert. De grote kracht van ‘Event Horizon’ is de kundige spanningsopbouw. Het duurt best wel een tijdje aleer er echt iets bijzonders gebeurt, maar de omineuze dreiging van naderend onheil is constant voelbaar, ja zelfs bijna grijpbaar. Dit is voor een groot deel te danken aan het decor waartegen het verhaal zich afspeelt. De onverlichte, lege gangen van de Event Horizon ademen wanhoop en wekken constant de suggestie dat er iets kwaadaardigs op de loer ligt. Naarmate het verhaal zich verder ontspint, krijgen de hoofdrolspelers te maken met verontrustende en gruwelijke visioenen die langzaam maar zeker het gezonde verstand beginnen aan te tasten. De climax is letterlijk hels en zeker niet geschikt voor zwakke magen. Kortom, een pluim voor de dosering en gehanteerde spanningsopbouw. Laurence Fishburne en Sam Neill zijn de bekendste acteurs die in ‘Event Horizon’ hun opwachting maken. Beide heren kwijten zich uitstekend van hun taak, Fishburne als de door eer en geweten geleide held van het verhaal en Neill als de door de zelfmoord van zijn vrouw verteerde wetenschapper, die geleidelijk aan steeds verder wegzakt in een bodemloos moeras van waanzin. De andere acteurs vallen niet echt op, maar zijn goed genoeg om hun rollen voldoende geloofwaardigheid en inhoud mee te geven.

‘Event Horizon’ is een indringende en bij vlagen ijzingwekkend spannende film die, mits je bereid bent om je tijdelijk onder te laten dompelen in een wereld die geregeerd wordt door waanzin en de krachten van de duisternis, onder de huid kruipt. Om van optimaal kijkgenot verzekerd te zijn, is het hebben van een lichtelijk zwartgeblakerde ziel echter wel een vereiste.

Frank Heinen

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 12 februari 1998