Fair Play (2006)

Regie: Lionel Bailliu | 103 minuten | thriller | Acteurs: Eric Savin, Benoît Magimel, Marion Cotillard, Jérémie Renier, Mélanie Doutey, Jean-Pierre Cassel, Malcolm Conrath

Sportfilms zijn vaak niet de meest bijzondere films. Ondanks dat er af en toe fraaie beelden te zien zijn van atletische acteurs en indrukwekkende stadions, wordt in de meeste gevallen de voorkeur gegeven aan overdreven heroïsche prestaties en zoetsappige verhaallijnen. Logischerwijze zijn het dan ook de sportfilms met meer diepgang, zoals ‘Million Dollar Baby’, of films over legendarische sporters, zoals ‘Raging Bull’, die hoge ogen gooien. In ‘Fair Play’ worden diverse sporten als setting gebruikt om een verhaal te vertellen dat werkelijk niets te maken heeft met sport. ‘Fair Play’ gaat over bedrijfspolitiek, over zaken doen, over het vertrouwen van collega’s en vooral over het spelen van gemene spelletjes. Absoluut geen fairplay dus.

Het bijzondere aan ‘Fair Play’ is dat het het verhaal vertelt van de spanningen tussen collega’s Jean-Claude, Alexandre, Nicole, Béatrice en baas Charles, zonder ook maar één keer gebruik te maken van een kantoor als locatie. Alle dialogen en confrontaties vinden plaats tijdens het beoefenen van diverse sporten en inderdaad, wat is nu leuker dan tijdens een potje squashen ‘per ongeluk’ het balletje hard tegen het achterwerk van je baas te slaan? Helemaal als die baas een enorme klootzak is, iets dat van Charles absoluut gezegd mag worden. Zonder het minste gevoel speelt hij met zijn werknemers door ze te beledigen en dubbelzinnige opmerkingen te maken. Charles komt echter in de problemen wanneer Nicole hem aanklaagt wegens seksuele intimidatie. Tijdens een potje golfen met zijn schoonvader, die tevens mede-eigenaar is van het bedrijf, blijkt dat de positie van Charles niet langer meer zeker is en vanaf dat moment begint het balletje te rollen. Bovendien heeft Jean-Claude ontdekt dat Nicole zo nu en dan geld verduistert en hij wil dat zij, in ruil voor zijn zwijgen, hem helpt om hogerop te komen nu dat Charles waarschijnlijk zal vertrekken.

Het opbouwen van spanning tussen de hoofdpersonen is iets waar regisseur Lionel Bailliu absoluut in is geslaagd. Met veel gevoel voor timing weet hij de juiste informatie op het goede moment te brengen of juist nog even te laten wachten. Daardoor wordt in kleine stapjes een rijk scenario aan intriges en gemene spelletjes uit de doeken gedaan, wat uitstekend past bij het wisselende decor van de verschillende sportarena’s. ‘Fair Play’ speelt zich af op een moderne squashbaan, op een kleurrijke golfbaan, in strakke roeiboten en op in bossen gelegen trainingsparcours. Ook de irritaties die tot stand komen in de dialogen en de diep verborgen frustraties die de collega’s onderling hebben of met elkaar delen, zijn zowel op een komische als op een spannende manier terug te zien in de sportprestaties.

In tegenstelling tot het grootste gedeelte van ‘Fair Play’ is de climax waar de film naartoe werkt een tegenvaller. Voor een dagje teambuilding heeft Charles al zijn werknemers uitgenodigd voor één van de meest extreme sporten die er bestaan: met z’n vijven ploeteren de werknemers zich door een canion met diepe afdalingen en wild stromende rivieren en watervallen. Wat bedoeld was als een verzoening tussen alle werknemers, mondt uit in stevige confrontaties waarbij niemand meer een blad voor de mond neemt. Het niveau waarmee Bailliu zijn verhaal tot een einde brengt is lang niet het niveau waarmee hij naar dat einde heeft toegewerkt. Met uitzondering van de allerlaatste scène misschien, waarin alle puzzelstukjes weer in elkaar vallen. En waar komt de waarheid dan het beste boven water? Inderdaad. In een zwembad.

Julien van Alphen