Fan (2009)

Regie: Nienke Eijsink | 52 minuten | documentaire | Met: Nienke Eijsink, Liz Burch

De Australische tv-serie “The Flying Doctors”, over de perikelen van de medewerkers van de Royal Flying Doctors Service in het fictieve Coopers Crossing (in het echt heet het dorpje Minyip) en de bewoners er van, was razend populair in de jaren tachtig, begin jaren negentig van de twintigste eeuw. Deze dramaserie wist wereldwijd veel mensen aan de buis te kluisteren. Ook in Nederland had de serie een trouwe schare fans. Over een van die fans gaat ‘Fan’.

Nienke Eijsink groeide op in Limburg, maar verhuisde op haar zevende naar Hengelo in Overijssel. Door haar Limburgse accent lukte het haar niet echt om school aansluiting te vinden bij haar klasgenootjes. Rond haar tiende levensjaar keek het gezin Eijsink voor het eerst naar “The Flying Doctors”. Nienke was verkocht en al snel beheerste haar adoratie de hele familie. Tijdens een vakantie werd bijvoorbeeld halsoverkop besloten de camping een dag eerder te verlaten zodat Nienke op tijd thuis was voor de uitzending. Nienke voelde zich aangetrokken tot dokter Chris Randall. Chris was een sterke en geëmancipeerde vrouw, die in Coopers Crossing moest opboksen tegen allerlei vooroordelen en met haar grootsteedse achtergrond niet echt kon aarden in het dorpje. Nienke werd verliefd op Chris en de actrice Liz Burch die haar speelde. Toen het personage uit de serie werd geschreven, was Nienke helemaal van slag. Naar eigen zeggen heeft ze twee weken gehuild en haar ouders meegedeeld dat ze pas weer uit bed zou komen als Chris terug zou komen. Chris kwam niet terug, maar gelukkig kwam Nienke wel haar bed uit, anders had ze deze documentaire niet kunnen maken.

Nienke groeide op, volgde een artistieke opleiding aan de Willem de Kooning Academie Rotterdam, maar haar fascinatie voor Liz Burch bleef bestaan. Het was als een hoofdstuk uit haar leven dat ze niet kon afsluiten voordat ze er actief iets mee gedaan heeft. In 2002 besloot ze naar Australië te trekken om daar te proberen haar jeugdidool te ontmoeten. Niet wetende of de talloze brieven die ze schreef als kind (en waarvan ze zelf een kopie bewaarde) de actrice ooit bereikt hebben, besefte ze heel goed dat ze nu niet als fan tegenover Liz Burch wil komen te staan, maar als volwassen kunstenaar. Die ontmoeting kwam er, werd vastgelegd op de camera, en wij mogen het allemaal meemaken. Dat levert een bij vlagen zelfs spannende documentaire op, want net als Nienke weet de kijker niet hoe Liz zal reageren en hoe Nienke haar wens kenbaar kan maken: om samen een film te maken met de actrice.

‘Fan’ is een enorm openhartig en grappig relaas van hoe een jong meisje opgroeit. De filmmaakster weet uitstekend een beeld te schetsen van zichzelf als dwepende tiener, maar schroomt ook niet openlijk voor de camera te laten weten dat ze enorm nerveus is voor de ontmoeting met de vrouw die zo bepalend is geweest voor haar leven. Die kwetsbaarheid maakt haar niet belachelijk, maar juist bewonderenswaardig. De (korte) interviews met familieleden zijn al even oprecht. Wat minder goed uit de verf komen de green screen scènes, waarin Nienke probeert zichzelf in “Flying Doctors” scènes te projecteren, alsof zij samen met Liz Burch speelt. Het is echter maar een klein onderdeel van een verder boeiend portret. Technisch is ‘Fan’ misschien niet helemaal tot in de finesses uitgewerkt, maar dat neemt niet weg dat het 52 pure, inspirerende en levendige minuten die razendsnel voorbij gaan. Zeker net zo meeslepend als een aflevering van “The Flying Doctors”…

Monica Meijer