Faster Pussycat! Kill! Kill! (1965)

Regie: Russ Meyer | 83 minuten | komedie, misdaad | Acteurs: Tura Satana, Haji, Lori Williams, Ray Barlow, Sue Bernard, Michael Finn, Dennis Busch, Stuart Lancaster, Paul Trinka

Beeldschone dodelijke vrouwen in strakke outfits, snelle auto’s en een flinke dosis one-liners. Dat zijn de belangrijkste kenmerken van ‘Faster, Pussycat! Kill! Kill!’. Meteen in de narratieve openingsscène word je al gewaarschuwd voor het gevaarlijk creatuur ‘de vrouw’. En dat de vrouwelijke hoofdpersonen in ‘Faster, Pussycat! Kill! Kill!’ geen makke lammetjes zijn wordt meteen duidelijk in de erop volgende scène waarin de dames onderling stoeien en twisten met elkaar, om vervolgens een onschuldige man te vermoorden.

De leidster van de groep is de sterke, voluptueuze, geheel in zwart geklede Varla (Tura Satana), die met haar blote handen mannen vermoordt. Haar partners zijn iets menselijker: de blonde schoonheid Billie (Lori Williams) en de lesbische Rosie (Haji), die een nieuwe dimensie geeft aan het praten met accent.  Regisseur Russ Meyer staat bekend om zijn nudie cutie films, zoals ‘The Immoral Mr. Teas’ uit 1959. Lijkt ons beter dan Russ Meyer staat bekend om zijn films waarin vaak naakt voorkomt, zoals in ‘The Immoral Mr. Teas’ uit 1959, omdat het ‘nudie cutie’ meer een begrip is, en hij immers niet de enige regisseur is die ‘veel naakt’ in zijn films heeft, tevens de eerste Amerikaanse film (wat bedoel je hier mee: de eerste Amerikaanse film?); dit is niet het geval bij ‘Faster, Pussycat! Kill! Kill!’. Dit betekent echter niet dat seks geen rol speelt in deze film; de looks en outfits van de dames stralen pure seksualiteit uit. Dit soort films worden dan ook wel sexploitation films genoemd. Over de dialogen gesproken, deze zijn zeer overdreven en zijn van een puur B-niveau. One-liners zoals die van Varla’s “I never try anything. I just do it. And I don’t beat clocks, just people! Wanna try me?” worden de gehele film door op je afgevuurd.

Al met al is ‘Faster, Pussycat! Kill! Kill!’ gewoon een klassieke B-film. Het verhaal stelt weinig voor en de karakters zijn heel stereotype. De dialogen zijn campy maar daardoor toch wel amusant. Ondanks de enorm stereotype benadering is Russ Meyer er toch wel in geslaagd om de vrouwen cool neer te zetten. Met hun sexy looks en scherpe one-liners beheersen zij de film.

Redactie Cinemagazine

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 24 april 1997