Fear Itself: Dark Memories – Ring around the Rosie (2006)

Regie: Rubi Zack | 84 minuten | horror, thriller | Acteurs: Gina Philips, Tom Sizemore, Jenny Mollen, Randall Batinkoff, Frances Bay, Marc Lynn, Hayley McFarland, Krystal ROhrer, Martin Joswick, Carlene Moore, Cynthia Alvarado

Goofs… Het zijn van die kleine dingen die niet elke filmkijker opvalt. Had ze het boek nu eerst in de linkerhand of toch in de rechterhand? Dat glas… was dat niet leeg in de vorige scène? Sommige mensen maken er een sport van om fouten in een film te zien. Films worden er niet noodzakelijkerwijs slechter van. Neem ‘Braveheart’, één van de bekendste voorbeelden van films die boordevol fouten zitten. Geen slechte film! Als een film inhoudelijk niet veel te bieden heeft, zijn de goofs misschien nog wel de leukste dingen om je mee bezig te houden tijdens het kijken. In ‘Fear Itself: Dark Memories’ zitten er gelukkig genoeg. In de ene scène is het droog, enkele seconden later valt er een stortbui en is de acteur in kwestie doorweekt, er wordt van dag naar nacht geswitcht alsof het niets is en om over de continue garderobe-wisselingen van hoofdrolspeelster Gina Philips (‘Jeepers Creepers’) nog maar te zwijgen!

Met een redelijk goed uitgangspunt had het de vier (!) schrijvers van ‘Fear Itself’ toch moeten lukken om een interessant verhaal te verzinnen. Het lijkt er echter sterk op dat het script is afgeraffeld of dat de vier in afzonderlijke ruimtes aan het werk waren, want het gaat helaas nergens naar toe. Aan het eind blijft de kijker met veel onbeantwoorde vragen zitten, wat tot gevolg heeft dat je je afvraagt waarom je nu eigenlijk 84 minuten naar de film hebt gekeken. De cast kan er niet veel aan doen, zij redden wat er te redden valt met hun behoorlijke acteerwerk. Tom Sizemore (‘Heat’, ‘Saving Private Ryan’) is voldoende creepy, Gina Philips weet te overtuigen met haar wijdopen ogen, verder is Jenny Mollen in de rol van zusje Wendy prettig om naar te kijken. Op de soundtrack en het camerawerk is ook al niet veel aan te merken.

Het is het onlogische verhaal dat de film parten speelt. Karen en vriendje Jeff zouden het huis moeten ontruimen, maar je ziet ze alleen dingen verplaatsen. Compleet onwaarschijnlijk is de scène waarin Karen van twee verdiepingen naar beneden valt in de armen van Pierce. Volstrekt onlogisch en overbodig is de nachtelijke wandeling waarin Pierce vertelt over het boek over Mengele dat hij gelezen heeft. Je verwacht dat het een aanloop is naar een volgende scène, maar er komt geen vervolg op. Door de halfslachtige afloop houdt het publiek slechts een onbevredigd gevoel over. Voor een horror/thriller zitten er bar weinig enge scènes in. Wil je toch persé deze film zien, ga dan goofs tellen. Een nuttigere tijdsbesteding tijdens het kijken van deze film is er niet.

Monica Meijer

Waardering: 2