Folie privée (2004)

Regie: Joachim Lafosse | 67 minuten | drama | Acteurs: Mathias Wertz, Vincent Cahay, Kris Cuppens, Catherine Salée

‘Folie privée’ is in meerdere opzichten een opmerkelijke productie. Deze Waalse film is uiterst kort, hij duurt slechts 67 minuten, maar in die periode zijn we getuigen van een emotionele veldslag die nauwelijks is uit te zitten. Daarnaast is het idee waarop de plot berust ook niet alledaags. Een gescheiden man weigert het huis te verlaten als zijn ex er met haar nieuwe vriend in wil trekken. Hij wil zijn kind en zijn gewezen vrouw niet verliezen en zal zich daar tot het laatst tegen blijven verzetten. Omdat het huis geïsoleerd in een ruige omgeving staat, is er ook geen hulp van buitenaf te verwachten. Of toch?

Om zo’n extreem verhaal te doen slagen, is het noodzakelijk dat het scenario tot op de millimeter overtuigt. Helaas is dit hier niet het geval. Hoewel het moeilijk is te voorspellen wat een mens in een dergelijke situatie zal doen, is de houding van Pascale en vriend Didier nogal merkwaardig. Bij een binnenbrand kun je van alles ondernemen: blussen, vluchten, bellen of op zijn minst overleggen wat er gedaan moet worden. Het enige dat je niet snel zult doen is om de tafel zitten en doorleven alsof er niets aan de hand is. Toch is dat hoe Pascale en Didier zich een (te groot) deel van de film gedragen.

Merkwaardiger wordt het nog als vrienden van het stel langskomen om wat spullen af te leveren. Ondanks de noodsituatie wordt ook nu nauwelijks overlegd maar worden de spullen in ontvangst genomen waarna de vrienden weer vertrekken. Dat deze de situatie wel goed hebben ingeschat, blijkt dan weer als een van hen de politie belt, maar wat die agenten uiteindelijk doen is ook weer niet overtuigend. En dan zwijgen we nog maar over de uiterst bizarre finale.

Het is jammer dat het scenario zo wringt, want het ontneemt veel kracht aan de zeer sterke acteerprestaties. Kris Cuppens is bijna angstaanjagend als de gekwetste Jan, maar ook Catherine Salée en Vincent Cahay zetten sterke rollen neer als Pascale en Didier. De cameravoering is Dogma-achtig, wat nog eens bijdraagt aan het realistisch gehalte van het spel.

Dankzij deze positieve elementen gaat het veel te ver om ‘Folie privée’ een complete mislukking te noemen. De uitbarstingen van Jan, de blikken van Didier en de tranen van Pascale zorgen regelmatig voor ijskoude rillingen. Maar tegelijk is dit een film waar meer, veel meer had ingezeten.

Henny Wouters

Waardering: 2.5

Bioscooprelease: 13 oktober 2005