Forgetting Sarah Marshall (2008)

Regie: Nicholas Stoller | 112 minuten | komedie | Acteurs: Jason Segel, Kristen Bell, Mila Kunis, Russell Brand, Bill Hader, Liz Cackowski, Maria Thayer, Jack McBrayer, Taylor Wily, Davon McDonald, Steve Landesberg, Jonah Hill, Paul Rudd, Kala Alexander, Kalani Robb

Peter Bretter (Jason Segel) is musicus en maakt de muziek bij een populaire tv-politieserie. Zijn grote wens is ooit nog een rockopera met marionetten over Graaf Dracula te maken. Hij woont samen met de knappe blondine Sarah Marshall (Kristen Bell) die in die serie een hoofdrol speelt. Bij alle publieke optredens moet hij als de grote onbekende op de achtergrond blijven, alle aandacht en de glamour en glitter is bestemd voor Sarah. Sarah dankt hem onverwachts af voor en ander en Peter zit diep in zak en as. Op advies van zijn stiefbroer Brian (Bill Hader) gaat hij op een korte vakantie om haar te vergeten. Hij vertrekt naar Hawaï waar hij ooit eens met Sarah is geweest.

Het hotel blijkt daar echter vol te zitten en, oh toeval, tot overmaat van ramp blijkt Sarah daar met haar nieuwe vriendje Aldous Snow (Russell Brand), een rocker, ook te verblijven. De receptioniste Rachel (Mila Kunis) heeft medelijden met Peter en vindt hem duidelijk aardig. Zij stelt hem gratis een paar dagen de duurste suite ter beschikking die hij zich anders nooit had kunnen veroorloven. Hier ligt de romantiek al duidelijk op de loer, de verhaallijn is daar weinig subtiel en de toekomstige ontwikkelingen laten weinig te raden over.

Peter vermaakt zich wel en krijgt surfles en ‘filosofische’ levenslessen van surfinstructeur Chuck (Paul Rudd). Daarnaast zijn er in het verhaal diverse zijlijnen die inspelen op Hawaï als het eiland waar veel mensen naar toe gaan om te trouwen of hun huwelijksreis te maken. Dat gaat gepaard met soms wat melig aandoende ‘grappen’ over pas getrouwde mensen die ‘het’ natuurlijk heel graag doen, maar niet altijd de juiste techniek beheersen of elkaar daar aanwijzingen over geven.

De vraag in de film is natuurlijk welke kant het op zal gaan met Peter. Zal het hem lukken Sarah te vergeten? Zal zij inzien dat hij eigenlijk een hele goede vriend voor haar is of komt er iets moois tot stand tussen Peter en Rachel?

De grappen in de film over masturbatie en klaarkomen, herpes die je kunt krijgen van op een bank zitten en de diverse seksuele posities zijn tamelijk oppervlakkig. Voor Europese begrippen komt dat wat lachwekkend over, maar dan niet in de zin van een goede grap. De humor is daardoor soms wel erg makkelijk en een beetje te plat. De momenten waarop je echt gul en volop kunt lachen zijn daardoor jammer genoeg enigszins beperkt. In de film wordt driftig geparodieerd op de tv-soaps en clichés worden bewust niet uit de weg gegaan en ook op de hak genomen.

De gekozen locaties op Hawaï zijn prachtig, het camerawerk is prima. Hawaï is schitterend, de stranden en de geweldige surfmogelijkheden komen volop tot hun recht. De kleding is subliem, de gebloemde en bonte Hawaïhemden zijn een film op zich.

Vooral het spel van Russel Brand als Aldous Snow, de Britse rocker, is overtuigend en als typering raak getroffen. De overige rollen zijn adequaat, zonder te excelleren. De karakters bieden daar in feite ook niet genoeg mogelijkheden voor. Het komt allemaal wat plichtmatig over. De beste humor zit vooral in de scènes uit de politieserie, waarin rake dialogen voorkomen als er weer een slachtoffer wordt ontdekt en de commentaren zeer snedig zijn.

Toch kan er op momenten wel gelachen worden. Ondanks de voorspelbaarheid van het verhaal en het vederlichte scenario zorgt de film – zoals dat bij een vlotte komedie past – voor bijna twee uur lichtvoetig vermaak, dat je na het verlaten van de zaal ook weer snel bent vergeten.

Rob Veerman

Waardering: 3

Bioscooprelease: 3 juli 2008