Foster Child (2007)

Regie: Brillante Mendoza | 98 minuten | drama | Acteurs: Cherry Pie Picache, Kier Segundo, Eugene Domingo, Jiro Manio, Alwyn Uytingco, Dan Alvaro, Kristoffer King, Jake Macapagal, Ella Antonio, Paul Holme, Lili Arivara, Ermie Concepcion, Jess Evardone, Ma. Ruvie Suarez, Hermes Gacutan

Manila, de Filipijnen. In het chaotische doolhof van modderweggetjes, trappetjes en gebouwen die veel te dicht op elkaar staan staat het huis van Thelma en Dado: klein en armoedig, maar in verhouding tot de rest van de buurt best ruim. Hier woont het echtpaar samen met hun twee tienerzoons en de peuter John-John. De driejarige John-John is niet hun eigen kind, maar een pleegkind voor wie het gezin gezamenlijk al vrijwel vanaf zijn geboorte zorgt. Thelma doet dit werk, waarvoor zij een kleine vergoeding krijgt, al geruime tijd en is een van de beste pleegmoeders die de organisatie heeft. De organisatie zorgt voor baby’s die te vondeling gelegd zijn of op een andere manier geen ouders of verzorgers meer hebben en brengt deze onder bij pleeggezinnen tot zij geadopteerd worden. Bianca, een maatschappelijk werkster, bezoekt de familie regelmatig om op de hoogte te blijven hoe het met het kind gaat.

‘Foster Child’ volgt het gezin in hun dagelijkse bezigheden: zo is in één lange, minuten durende, scène te zien hoe tienerzoon Yuri het eten klaar maakt, hoe Thelma buiten met emmers en bakken John-John wast (en hoe hij vervolgens met een mooie boog er een nog nattere bende van maakt), en de kijker is er getuige van hoe Thelma met buurtbewoners een praatje maakt. Het bijzondere aan deze dag is dat het de laatste dag van John-John in het gezin is: hij is geadopteerd door een Amerikaans gezin, dat in een hotel op zijn komst wacht.

Het is ongelofelijk hoe het hele gezin, dat zelf al zo weinig (financiële) ruimte heeft, extra plaats biedt aan een pleegkind, het liefde en alle aandacht geeft zodat het een goede start krijgt. Zeker wanneer je bedenkt dat het maar voor een bepaalde tijd is. Hoewel Thelma geruime tijd doet of haar neus bloedt, voel je dat de wetenschap dat John-John bijna vertrekt uit het gezin wel degelijk iets met haar doet. De tegenstelling is zo immens groot: het luxueuze hotel waar Thelma, Yuri en Bianca John-John naartoe brengen staat lijnrecht tegenover de povere situatie waar John-John zijn eerste levensjaren heeft doorgebracht. Dit komt helemaal overtuigend naar voren als Thelma John-John probeert te wassen na een ongelukje: nooit eerder heeft ze een douche gezien, laat staan dat ze begrijpt waar dat al dat water vandaan komt en erger nog: hoe ze het moet stoppen. Het is een schrijnende scène en het gevoel dat je hart samengeknepen wordt blijft de rest van de film.

‘Foster Child’ is geschoten alsof het een documentaire is, maar niets is minder waar: er ligt een vernuftig scenario van Ralston Jover aan ten grondslag en alles is geacteerd. Brillante Mendoza gebruikt lange shots, wat resulteert in misschien voor sommige kijkers saaie en langdradige beelden van alledaagse gebeurtenissen. Maar voor liefhebbers van cinema vérité is er veel te genieten. De cineast weet het onderste uit de kan te halen bij zijn acteurs. Ster van de film is Cherry Pie Picache (met wie Mendoza eerder ‘Kaleldo’ (2006) maakte. Zij is in de meeste scènes te zien en trekt alle aandacht naar zich toe met haar natuurlijke spel. Ze is liefhebbend en teder, aandachtig voor de behoeften van de mensen om haar heen, maar daarnaast in staat haar huishouden met zekere hand te besturen. Haar emoties voelen zo puur dat de kijker zich bijna als een voyeur voelt. Ook het aandeel van de overige cast mag niet onvermeld blijven. Met het ontroerende ‘Foster Child’ heeft Mendoza een film gemaakt die de kijker in het hart raakt.

Monica Meijer