Frame of Mind (2009)
Regie: Carl T. Evans | 90 minuten | drama | Acteurs: Carl T. Evans, Arija Bareikis, Chris Noth, Tony Lo Bianco, Barbara Barrie, Vincent Curatola, Don Harvey, Frank Gio, Noelle Beck, Sharon Angela, Laura Bach, Robert A. Colaneri, Peter Criss, Deva Dalporto, Ginger Kipps, Jordan Lage, Mark Lotito, Marc Menchaca, Patrick Noonan, April Ortiz, Kristen Ruhlin, Tara Wilson
“What is past is prologue,” oreerde Oliver Stone al eens in zijn veelgeprezen en verguisde film ‘JFK’. Stone gebruikte overigens wel meer Shakespeariaanse citaten in zijn film over de moord op Kennedy. Het verlies van onschuld en het vertrouwen in de Amerikaanse overheid leek bij uitstek te refereren aan de poëtische tragiek in veel van Shakespeares werken. Sindsdien zijn de discussies tussen voor- en tegenstanders van de officiële lezing alleen maar intensiever geworden. Allerlei daders zijn ondertussen al de revue gepasseerd. Een van de mogelijke opties was dat de maffia er iets mee te maken had. Deze theorie werd al zijdelings door Stone aangestipt.
‘Frame of Mind’ borduurt hier verder op door. Het blaast daarbij opmerkelijk minder hoog van de toren dan Stone deed in zijn film. Nee, regisseur Evans en zijn team gebruiken een andere aanpak. Eigenlijk is ‘Frame of Mind’ een vrij standaard thriller geworden met het bewijs in de Kennedy zaak als extra verhaallijn. Het verhaal is klein gehouden en speelt zich vrijwel geheel af in het enorm slaperige dorpje Carlstadt. Politieman Secca en zijn vrouw zijn hier geboren en zijn na jaren in de grote stad te hebben doorgebracht eindelijk teruggekeerd op het oude nest. Bij toeval vinden ze het stukje 8mm filmstrook waarmee de zaak pas echt goed aan het rollen wordt gebracht. Secca gaat hierna steeds meer op eigen houtje op onderzoek uit en bijt zich in de zaak vast. Hij verwaarloost hierbij zijn eigenlijke werkzaamheden en wordt steeds meer bevangen door een soort paranoïa die we ook terugvinden bij sommige fanatieke fans van samenzweringstheorieën. Oh ja, Chris Noth (Mr. Big!) komt ook nog even langs als professor die een boek over de zaak geschreven heeft waarin hij de samenzweringstheorieën juist ontzenuwt. Door het nieuwe bewijs raakt ook hij bevangen door de achterdochtigheid van Secca.
Uiteindelijk zou dit dan een spannende thriller moeten opleveren waarin twee mannen moeten opboksen tegen een machtige en duistere organisatie van samenzweerders die vanuit de schaduw toeslaat en nooit ontdekt wordt. Ergens is het echter misgegaan. ‘Frame of Mind’ is namelijk nooit echt spannend. Daarvoor zitten er te veel plotgaten in het script waardoor het verhaal afgeraffeld aandoet en soms rare sprongen maakt. Bovendien zijn de schurken op hun best middelmatig getypeerd en soms zelfs lachwekkend of ongeloofwaardig. Hierdoor blijft ‘Frame of Mind’ op een middelmatig niveau hangen. Er zijn overigens ook positieve punten te melden. Er wordt een aardige poging gedaan om weerwoord te bieden aan de ware hausse van samenzweringstheorieën en theorietjes die opgeld doen. En het einde van de film kun je lezen als een open einde wat eigenlijk niet echt voor de hand ligt. Hiermee is het de makers gelukt om de film een bijzonder neerslachtig einde mee te geven. En dit is juist het gevoel wat voor de rest van de film eigenlijk ook geldt.
Joost Hoedemaeckers