Friend – Chingoo (2001)

Regie: Kyung-Taek Kwak | 118 minuten | drama, misdaad | Acteurs: Oh-seong Yu, Dong-Kun Jang, Tae-hwa Seo, Un-taek Jeong, Bo-kyeong Kim

‘Friend’ (‘Chingoo’) bestrijkt een jaar of twintig in het leven van een groep vrienden in Zuid-Korea. In chronologische volgorde – met als beginjaar 1976 – wordt een beeld geschetst van hun jeugd, hun puberteit en hun leven als jong volwassenen.

De jaren zeventig worden neergezet aan de hand van technologische ontwikkelingen als de introductie van de videorecorder, waar de jongens samen een pornofilm op kijken en de opkomst van videogames.

In de jaren tachtig zien we de jongens opgroeien tot jongemannen, beginnende met de middelbare school. Ze raken voor het eerst serieus geïnteresseerd in meisjes en muziek en komen bovendien in aanraking met de minder mooie kanten van het bestaan zoals drugs, vechtpartijen en sterfgevallen in de familie.

Wanneer de middelbare school er op zit en de jongens de puberteit voorbij zijn, is er een hoop veranderd. Ze zijn allemaal hun eigen weg gegaan. Zo gaat de een studeren en is de ander met school gestopt om een gangsterbestaan te leiden. Kortom, alhoewel ze heel erg veel van elkaar lijken te verschillen en er compleet andere principes op na houden, blijven ze elkaar opzoeken. De jongemannen groeien uit elkaar, maar verliezen elkaar desondanks niet uit het oog. In moeilijke tijden zijn ze er telkens voor elkaar.

Dit is ook precies waar de film in essentie overgaat, vriendschap. Hoeveel er ook verandert, vriendschap overwint alles. Toegegeven, dit klinkt allemaal wel erg sentimenteel en misschien wat Hollywood-achtig, maar aan de wijze waarop deze universele boodschap in ‘Friend’ gebracht wordt valt niet heel veel aan te merken.

Kwak houdt er duidelijk van om aan de hand van een freeze-frame de tijd als het ware even stil te zetten, om vervolgens met een voice-over – één van de jongens op latere leeftijd – achtergrondinformatie te verstrekken aan de kijker. Hier maakt hij vrij veel gebruik van, maar echt storend wordt het gelukkig niet.

Hij schrikt er ook niet voor terug om er zo af en toe eens een slowmotion tegenaan te gooien of dramatische muziek te laten weerklinken. Dit zijn stijlmiddelen die sommigen als kunstmatig en soms onnodig beschouwen en alhoewel ze inderdaad wat minder gebruikt hadden mogen worden, is dit in ‘Friend’ nooit echt storend. De film kent namelijk genoeg positieve elementen om het voorgaande naar de achtergrond te verschuiven.

Pluspunten zijn onder meer de acteerprestaties, het aardige plot en de rustige wijze waarop het verhaal verteld wordt. Bovendien weet de film zijn gewelddadige scènes, waar er ook nog een redelijk aantal van zijn, op een wijze neer te zetten zoals niet veel vaker gedaan is. Waar dit hem precies in zit, valt moeilijk uit te leggen en moet ieder voor zich ervaren.

‘Friend’ is een goed gelukte film waar bijna iedereen zich op de een of andere manier in moet kunnen herkennen en daarom een absolute aanrader voor vrijwel elke filmliefhebber.

Vincent Nijman