Fright Night (1985)

Regie: Tom Holland | 106 minuten | komedie, horror, thriller | Acteurs: Chris Sarandon, William Ragsdale, Amanda Bearse, Roddy McDowall, Stephen Geoffreys, Jonathan Stark, Dorothy Fielding, Art Evans, Stewart Stern, Nick Savage, Ernie Holmes, Heide Sorenson, Irina Irvine, Bob Corff, Pamela Brown

‘Nobody wants to see vampire killers anymore…or vampires…all they want are demented madman … running around…hacking up young virgins…’ verzucht de presentator van de televisiehorrorshow ‘Fright Night’ Peter Vincent, in zijn glorietijd als horroracteur bekend als ‘the great vampire killer’. En in de jaren 80 waren het inderdaad grotendeels horrorfiguren als Michael Myers en Freddy Krueger uit de ‘Halloween’ en de ‘Nightmare on Elm Street’ filmreeksen die met de regelmaat van de klok het scherm vulden. Geen wonder dat er weleens de nodige nostalgie kon ontstaan bij de liefhebbers van de horrorfilms uit het verleden….

Met ‘Fright Night’ kon de nostalgische vampierliefhebber weer even aan zijn trekken komen. Charley’s o zo charmante buurman blijkt er verontrustende nachtelijke gewoontes op na te houden. Charley weet, als fervent ‘Fright Night’ kijker dat hij is, al snel genoeg en is op de hoogte van allerlei manieren om de vampier een halt toe te roepen. En als zijn kennis niet volstaat dan is er nog altijd zijn van horror bezeten vriend Ed en de voormalig horroracteur Peter Vincent die door zijn filmoptredens als vampierbestrijder over een schat aan ervaring beschikt. Een stel merkwaardige figuren bij elkaar? Zeker, maar dit biedt wel de mogelijkheid om zo’n beetje alle mogelijke vampierclichés die ooit over het scherm rolden ook in deze film de revue te laten passeren: de vampier die niet kan binnenkomen zonder eerst uitgenodigd te zijn, de eeuwige wedloop van de vampier met de zon, de betovering van de vampier over zijn slachtoffers, de vrouwelijke hoofdpersoon die het slachtoffer van de vampier dreigt te worden en onze helden die dat moeten zien te verhinderen, sfeervolle en onheilvoorspellende mistnevels, transformaties naar vleermuis- en wolvengedaantes, het ontbreken van spiegelbeelden, wijwater, crucifixen, staken door vampierharten en noem maar op. Het kan voor de leek een welkome introductie zijn voor wat betreft vampierfilms en voor de vampierfan is het een welkome en hernieuwde kennismaking met tal van geliefde clichés uit de vampierklassiekers van weleer. Het een en ander gaat wat dit betreft zelfs zóver dat bij de bestrijding van de vampier Charley en Vincent te werk gaan volgens de scenario’s die ze uit de films kennen (‘so far everything has been like it was in the movies’). Daarnaast komt door de flitsen uit diverse vampierfilms en verschillende gedane uitspraken de film al snel over als een eerbetoon aan het vampiergenre in het algemeen, getuige ook Peter Vincent’s in weemoed gedane verzuchting.

Een werkelijk bloedstollende horror- of vampierfilmfilm is dit echter niet. Daarvoor is de overduidelijke knipoog naar het vampiergenre te groot. Met name voor de vampierliefhebber zullen diverse scènes doen denken aan scènes uit vampierfilms van Universal en Hammer House of Horror. Verder valt het met het bloedvergieten wel mee en komen de gemaakte slachtoffers op enkele uitzonderingen na ook niet uitgebreid in beeld. Niettemin valt er genoeg te griezelen, ook al wordt door de humor die er in meerdere situaties en uitspraken aanwezig is al snel duidelijk dat het hier om een horrorkomedie gaat. Horror en komedie gaan niet altijd even goed samen, maar Holland toont zich in deze film een bekwaam regisseur wanneer hij het een en ander in de juiste dosering neerzet in combinatie met genoeg actie en vaart in het verhaal. Spanning is er daarbij ook genoeg, mede doordat de vampier wel degelijk serieus kwaadwillend te werk gaat, Charley’s vriend Ed aan hem ten prooi valt en zijn vriendin Amy hetzelfde lot dreigt te ondergaan en doordat hij lange tijd onze helden steeds een stap weet voor te blijven. Ook de speciale effecten tijdens de diverse confrontaties en transformatiescènes zijn de moeite waard en komen, inmiddels meer dan twintig jaar na dato, nog steeds goed gelukt over en verhogen op gewenste wijze de amusementswaarde van het geheel.

De cast is zonder uitzondering goed in vorm. Sarandon heeft als vampier de juiste charmante uitstraling om zijn slachtoffers mee te betoveren maar beschikt tevens over de juiste dreiging die er van elke rechtgeaarde vampier uit behoort te gaan, met name ook wanneer hij in het begin zijn kat- en muis spelletjes met Charley speelt. Ragsdale overtuigt als de aanvankelijk bange Charley die in een verbeten vampierjager verandert wanneer zijn vriendin wordt bedreigd. Ook een keurig optreden van Amanda ‘Married with Children’ Bearse als Charley’s vriendin die wat onfrisse vampiertrekjes begint te vertonen. Verder hebben zowel Geoffreys als Stark als de ‘creepies’ de juiste uitstraling om respectievelijk zowel Charley als de vampier op gepaste wijze terzijde te staan. Ster van de film is echter McDowall die als horroracteur Peter Vincent zichzelf op humoristische wijze van horrorclichés bedient om zijn angsten te overwinnen en tegen de vampier ten strijde te trekken.

‘Fright Night’ is een geslaagde horrorkomedie geworden. Het wordt nergens ijzingwekkend, maar te griezelen valt er genoeg waarbij het met de nodige actie en vaart in het verhaal ook spannend en vermakelijk overkomt. Een film waarin de liefde voor het vampiergenre duidelijk naar voren komt en die, gezien de verhaallijn en de vele verwijzingen naar vampierfilms, als een eerbetoon aan het vampiergenre beschouwd kan worden. Een aanrader, en zeker voor de vampierliefhebbers.

Frans Buitendijk

Waardering: 4

Bioscooprelease: 20 februari 1986