Futurama: Bender’s Game (2008)

Regie: Dwayne Carey-Hill | 87 minuten | animatie | Originele stemmencast: Billy West, Katey Sagal, John Di Maggio, Tress MacNeille, Maurice LaMarche, Phil LaMarr, Lauren Tom, David Herman, Frank Welker, E. Gary Gygax, Rich Little, George Takei

De Futurama-animatiereeks – uit de stal van Simpsons-maker Matt Groening – kent een bizar gezelschap hoofdrolspelers, waaronder de verdwaalde pizzabezorger Fry (Billy West), de eenogige powergirl Leela (Katey Sagal), de bejaarde professor Farnsworth (opnieuw Billy West) en Bender (John Di Maggio), een robot met het vocabulaire van Samuel L. Jackson in ‘Pulp Fiction’. Deze wezens wonen in het New York anno 3000 en beleven avonturen à la Suske en Wiske met hun ruimteschip Planet Express.

In deze derde Futurama-speelfilm gaan zij op pad om de slechterik Mom te weerhouden van het monopolie over de grondstof ‘dark matter’. Eén van de voor het productieproces belangrijke kristallen is in het bezit van Farnsworth, maar raakt zoek wanneer een groepje kinderen het als dobbelsteen gebruikt voor het spel Dungeons & Dragons; dan komen onze helden door een ongelukje met hetzelfde kristal ook nog terecht in de ridderwereld Cornwood; de brutale Bender is in deze wereld Titanius Anglesmith, een koene ridder die de strijd aangaat met de doortrapte Mom en haar handlangers.

Het leidt tot een absurde en moeilijk te volgen mengeling van sci-fi en fantasy, waarin de typische Groening-humor – veel leuker in ‘The Simpsons’ – niet echt aanslaat. Voor kinderen is er wel wat te beleven, zoals botswedstrijden in de ruimte, kastelen en vreemde wezens, maar het is zelfs voor hen nogal cheesy, zoals Amerikanen dat plegen te noemen: een beetje goedkoop en gemakkelijk; de Lord of the Rings-analogieën zijn bijvoorbeeld wel erg voor de hand liggend; volwassenen kunnen beter bij de koters aanschuiven voor the real thing, lees: ‘The Simpsons’. De Futurama-personages zijn wellicht even zwartgallig en misschien flamboyanter, maar veel minder menselijk dan de sympathieke bewoners van Springfield. En dat is toch de zwakte van de Futurama-reeks. Waarom toch zien? Voor de Sgt. Pepper-achtige animatie met Leela en de Teletubbies halfweg de film. Maar het blijft weinig.

Jan-Kees Verschuure