Game 6 (2005)

Regie: Michael Hoffman | 83 minuten | drama, komedie, sport | Acteurs: Michael Keaton, Robert Downey Jr., Ari Graynor, Bebe Neuwirth, Griffin Dunne, Shalom Harlow, Nadia Dajani, Harris Yulin, Roger Rees, Tom Aldredge, Lillias White, Amir Ali Said, Catherine O’Hara, Rock Kohli, John Tormey, Frank Ciornei, Uzi Parnes

‘Life is Baseball’ – een mooie tegeltjesspreuk voor de meesten, maar voor theatermaker Nicky Rogan wordt het de spreuk die gedurende een dag zijn leven zal bepalen. Of hij er goed aan doet zijn lot in handen van een paar honkballers te leggen is maar de vraag, want het zou wel eens verschrikkelijke gevolgen kunnen hebben.

Nicky Rogan heeft zojuist zijn beste toneelstuk afgerond en staat op het punt om naar zijn grote première te gaan. Deze feestelijke dag ontspoort echter totaal, wanneer op dezelfde dag de Red Socks hun grote finale tegen de Mets spelen en Nick moet kiezen tussen het bijwonen van zijn première en het kijken naar de wedstrijd. Nicky gelooft er heilig in dat er een soort voorspellende werking uit gaat van de wedstrijd en laat zijn hele dag bepalen door deze keuze. Voor hem is deze finale immers meer dan een spelletje. Nick is al fan van de Red Socks sinds zijn jeugd, maar helaas voor hem heeft het team al sinds 1918 geen kampioenstitel meer gewonnen. Als ze vanavond winnen is dat voor Nick dus meer dan zomaar een feestje, maar een overwinning op meer dan 40 jaar aan teleurstellingen.

Met deze ietwat vreemde ‘kop-of-munt’ premisse gaat het onafhankelijk geproduceerde ‘Game 6′ van start en het is dan ook even wennen. Niet alleen het honkbal speelt een beslissende rol in de film, maar hetzelfde geldt voor recensent Steven Schwimmer. Deze Schwimmer heeft zich ontpopt tot het spook van New York, doordat hij erom bekend staat met een enkele recensie complete carrières te kunnen ruïneren en op deze avond heeft hij besloten het stuk van Nick te gaan bekijken. De angst voor Schwimmer vormt een rode draad in de film en het is moeilijk voor te stellen dat een excentrieke theatercriticus zo’n prominente rol speelt in het dagelijks leven. Iedereen weet wie Schwimmer is en iedereen lijkt begaan te zijn met het lot dat Nicks theaterstuk beschoren is. Erg geloofwaardig is het niet, maar het past wel in het universum van ‘Game 6’, waar het toeval alles lijkt te bepalen. Zo dus ook de recensies van Schwimmer, die met een goede dan wel slechte beoordeling de koers van de geschiedenis lijkt te kunnen beïnvloeden.

Schrijver Don De Lillo creëert hiermee twee tegengestelde krachten die als een soort natuurwet met elkaar in contact moeten komen en het is deze aantrekkingskracht die de film voortstuwt. Iedere scène draagt iets bij aan het onvermijdelijke lot dat op de loer ligt, waarbij hele kleine gebeurtenissen, gesprekjes en ontmoetingen onderdeel zijn van een groter apocalyptisch geheel. De vraag daarbij blijft natuurlijk of Nick in staat zal zijn om hier ook maar iets aan te veranderen, of dat inderdaad zijn hele bestaan afhangt van een keuze tussen een wedstrijduitslag en een vernietigende recensie. Deze metaforische apocalyps komt uiteindelijk wat geforceerd, maar ‘Game 6’ is en blijft een inventieve en originele film. Jammer alleen dat niet meer mensen dat dachten ten tijde van de bioscooprelease en de film nauwelijks 100.000 dollar opbracht. Zou een negatieve recensie er iets mee te maken hebben gehad?

Sander Colin