GamerZ (2005)

Regie: Robbie Fraser | 101 minuten | drama, komedie, romantiek, avontuur, fantasie | Acteurs: Ross Finbow, Jamie Honeybourne, Eileen McCallum, Stacey Sampson, Danielle Stewart, James Young, Ross Sutherland, Edward Tudor-Pole, Johnny Austin

Een film over enkele (stereo)typische spelers van “Dungeons and Dragons”-achtige spelen blijkt een stuk leuker te zijn dan de ‘Dungeons and Dragons’-film zelf, zo laat Robbie Frasers ‘GamerZ’ zien. Deze film biedt een zowel liefdevolle als knipogende kijk op de “nerdy” wereld van de spelers van fantasy role playing games. De introductie in de wereld van de “gamerz” uit de film is een komische. Wanneer Ralph (Ross Finbow) de verantwoording krijgt over het kopieerapparaat – waar hij zijn grote Role Playing Game zal gaan vermenigvuldigen – en hem door de neurotische bibliothecaresse wordt verteld hoe belangrijk dit alles is, valt de licht ironische toon van de film al op. En als hij even later de reeds sullig uitziende Ralph een mijnwerkerslamp om zijn voorhoofd bindt en – net als in ‘Being John Malkovich – een groot gat achter een kastje doorkruipt, is het duidelijk dat de film een komische invalshoek zal hebben.

Maar wanneer de context eenmaal geaccepteerd is door de kijker, blijkt er gewoon een normaal verhaal te worden verteld over een jongen die opgroeit en met voor iedereen herkenbare problemen te maken krijgt. Problemen die vooral betrekking hebben op: de liefde. Natuurlijk is het grappig om Ralph te zien kennismaken met het groepje fantasynerds die helemaal opgaan in hun spel, zich hullen in capes en toverhoeden, en hun eigen jargon bezigen, maar de aantrekkingskracht van de film komt uiteindelijk toch voort uit de competitieve wisselwerking tussen de personages en de verliefdheid van Ralph, die voor de nodige spanning zorgt. De mooie goth-achtige Marlyn (Danielle Stewart), die een elvenkrijger is in het spel – en erbuiten – vindt de aandacht wel leuk en lijkt op een relatie met Ralph af te stevenen. Het eerste gesprek tussen de twee buiten het spel om, maakt duidelijk dat ze het een en ander gemeen hebben – de ouders van beiden zijn omgekomen (“Cool!”, reageert Marlyn) – en de band lijkt gevestigd.

Maar er zijn meer kapers op de kust. Wanneer Lennie, Ralphs nemesis, deel gaat uitmaken van het groepje (na inspiratie door een “Lord of the Rings”-sessie met drugs), en Marlyn ook wel ziet zitten, zijn er problemen in het paradijs. De vraag hoe Ralph hiermee omgaat, zorgt voor de centrale dramatiek in de film, en is de reden dat je als kijker geïnteresseerd blijft. Hiernaast is de vorm aangenaam – met lekker kitscherige, maar prima in de context passende, schaduwanimaties om de spelepisodes weer geven. Robbie Fraser is ongetwijfeld bekend met de rotoscoop-technieken van Ralph Bakshi in de geanimeerde versie van ‘The Lord of the Rings’. En net als in dat verhaal komen er hier ook trollen en orcs in de film voor. En speciale puntige elvenoren, die Marlyn laat in de film zal krijgen.

‘Gamerz’ is een betrekkelijk luchtig verhaal over een subcultuur die op het eerste gezicht misschien nerdy zal overkomen, maar in feite ook gewoon maar een sociale groep is als ieder ander, met onderlinge strijd, kameraadschap, en liefdesperikelen. Het is dit besef dat maakt dat iedere kijker zich zal kunnen inleven in de personages, en daarnaast mee kan lachen om hun bizarre gewoontes en omgangsvormen.

Bart Rietvink