Garden of Sinners Film 3 – Gekijô ban Kara no kyôkai: Dai san shô – Tsukakû zanryû (2008)

Regie: Mitsuru Obunai | 55 minuten | animatie | Originele stemmencast: Maaya Sakamoto, Kenichi Suzumura, Takako Honda

‘Garden of Sinners’ is een animeserie die gebaseerd is op de manga van Kinoku Nasu.

Een anime als deze kijk je niet voor de vrolijke verhaallijnen, opgewekte personages of opbeurende thematiek. Integendeel. Deze zevendelige reeks is gitzwart en melancholisch. Alsof je naar een op tape vastgelegde depressie zit te kijken. Er is geen bevrijdende humor en de sfeer is beklemmend.

‘Garden of Sinners 3: Remaining Sense of Pain’ begint met een serie moorden. Een bende tuig wordt onherkenbaar verminkt aangetroffen en het detectivebureau van Aozaki Touko krijgt opdracht om de dader te vinden. De hoofdverdachte is de mysterieuze Asagami Fujino, een teruggetrokken vrouw met een donker geheim. De verdachte is tevens slachtoffer, want de vermoorde gangsters hebben haar gruwelijk verkracht. Hoe meer Touko te weten komt over de zaak, hoe gevaarlijker het wordt.

Deze reeks leunt zwaar op sfeer. Alle personages dragen donkere geheimen met zich mee en hebben iets ongrijpbaars. Je kunt ze niet peilen, zelfs de hoofdpersonages niet, en dat geeft hun acties een extra lading. Doen ze iets uit eigenbelang of toch uit naastenliefde? De stemmige soundtrack en het grauwe kleurgebruik doen er nog een schepje bovenop en zorgen niet alleen voor een beklemmende ambiance, maar ook voor een creepy atmosfeer.

Bij vlagen doet de serie aan ‘Boogiepop Phantom’ denken, niet toevallig ook een anime waarin paranormale gebeurtenissen een rol spelen. Ook is de serie geïnspireerd door Japanse horrorfilms als ‘Ringu’. Er is zeker het nodige bloed te zien, maar de aanloop naar die griezelscènes is minstens zo belangrijk. De reeks maakt gebruik van veel suspense. Dat je de dader al kent en de afloop bijna kunt raden, doet weinig ter zake omdat de regisseur er toch in slaagt om een unheimisch sfeertje weet op te roepen dat ervoor zorgt dat je continu op het puntje van je stoel zit.

De animatie is helaas niet altijd even overtuigend. Sommige bewegingen zien er natuurgetrouw uit, terwijl de actiescènes op andere momenten nogal houterig overkomen. De vormgeving van de personages is ook niet erg origineel en weinig fantasievol. ‘Garden of Sinners’ is niet lelijk geanimeerd, maar mist een eigen stijl. Het sobere kleurgebruik en de mistroostige sfeer geven de reeks een eigen smoel, maar het is jammer dat de tekenstijl niet uitblikt in originaliteit. Laat dat je er niet van weerhouden om deze zwartgallige anime te bekijken. Vooral de fan van ‘Boogiepop Phantom’ zal deze tekenfilm waarderen.

Frank v.d. Ven