Garden State (2004)

Regie: Zach Braff | 109 minuten | drama, komedie, romantiek | Acteurs: Zach Braff, Natalie Portman, Peter Sarsgaard, Ian Holm, Alex Burns, Jackie Hoffman, Michael Weston, Armando Riesco, Amy Ferguson, Trisha Lafache, Jim Parsons, Jean Smart, Ron Leibman, Ann Dowd, Ato Essandoh, Geoffrey Arend, Method Man, Denis O’Hare

‘Garden State’ is het regiedebuut van de jonge Amerikaan Zach Braff, die in eigen land vooral bekend is van de sitcom “Scrubs”. Naast het voeren van de regie schreef hij het script en speelde de hoofdrol. Alsof dat nog niet ambitieus genoeg was, koos Braff er bovendien voor om geen mainstream product te maken maar een licht vervreemdende film, die qua sfeer in de verte doet denken aan ‘The Accidental Tourist’. Zo schitterend als laatstgenoemde is ‘Garden State’ helaas niet geworden, op geen stukken na, maar een voldoende scoort de film nog wel. Al is het op het randje.

Hoewel ‘Garden State’ als tragikomedie wordt aangekondigd, is de humor vaak nogal moeizaam. Sommige grappen zijn net iets te bijdehand, andere komen simpelweg niet aan. Passages die blijkbaar geestig bedoeld zijn, zoals het ontbijt met een geharnaste kennis van Largeman, krijgen door het ontbreken van iedere context iets gekunstelds. Daarnaast zijn de personages net niet vaardig genoeg uitgewerkt om emotionele impact te genereren. Zelfs wanneer de kijker het sentiment zowat door de strot krijgt geduwd, zoals bij de clichématige laatste scène, blijft een traan achterwege. Het acteren van Braff, die als de langzaam ontdooiende Andrew Largeman laat zien over weinig expressief talent te beschikken, zorgt bovendien dat je als kijker nooit echt betrokken raakt bij het hoofdpersonage.

Tegenover dit matige acteren staat een spetterend optreden van Natalie Portman, die als de kleurrijke Samantha de show steelt en met haar karakter meteen wat warmte blaast in de productie. Ook kanonnen als Peter Sarsgaard, Ian Holm en Ron Leibman laten zich van hun beste kant zien, al zijn hun personages dan wat minder interessant. Naast de moeizame grappen staan voldoende grappen in ‘Garden State’ die wél aankomen en die dan ook meteen bijzonder geestig zijn. Tot slot zijn er wat aardige visuele vondsten en originele passages die de film vaak over een dood punt heen helpen.

Alles bij elkaar niet goed en niet slecht. Wat zorgt er dan uiteindelijk voor dat ‘Garden State’ nog net aan de goede kant van de streep terechtkomt? Om te beginnen het feit dat de film bol staat van de goede bedoelingen. Braff heeft echt geprobeerd om een intelligente, komische, hoopvolle en hartverwarmende film af te leveren, en die intentie straalt aan alle kanten van het scherm. Bovendien is de boodschap die Braff brengt, ‘Durf het leven onder ogen te zien en je zult merken dat het waard is geleefd te worden’, in deze weinig hoopvolle tijden beslist welkom. En dan is er tot slot de heerlijke muziek, met liedjes van The Shins, Coldplay, Zero 7 en Nick Drake, als een vijfsterrensoundtrack bij een driesterrenfilm. Andersom was me toch liever geweest.

Henny Wouters

Waardering: 3

Bioscooprelease: 13 januari 2005