Geef me ’s ongelijk (2014)

Regie: Laura Hermanides | 28 minuten | korte film, documentaire

Er zijn maar weinig onderwerpen waarover zoveel mensen zo graag hun mening ventileren als over opvoeden. Zeker wanneer een kind op een in hun ogen foute manier grootgebracht wordt, doet men niets liever dan commentaar leveren, of hij of zij nu ervaringsdeskundige is of niet. De korte documentaire ‘Geef me ’s ongelijk’ van jonge filmmaakster Laura Hermanides zal ongetwijfeld veel van dat soort reacties ontlokken. Maar bovenal is het gewoon een goed gemaakte film.

Julius is vijftien jaar. De enige zoon van gescheiden ouders is onlangs van school gestuurd. Ze zijn hem daar zat. Hij moet minder blowen, beter presteren, moet leren zijn (extreme) opvattingen voor zich te houden; kortom: hij moet veranderen. Maar daar heeft Julius helemaal geen zin in. De onhandelbare tiener vindt zichzelf goed zoals hij is. Niemand kan hem uitleggen waarom hij zijn gedrag moet veranderen. Kan zijn omgeving zich niet gewoon aan hem aanpassen?

Julius is extreem slim. Hij beschikt niet alleen over meer algemene kennis dan de gemiddelde volwassene, maar ook op sociaal gebied staat hij zijn mannetje. Hij weet mensen te manipuleren en wint zo menig discussie. Laura Hermanides geeft in ‘Geef me ’s ongelijk’ een intiem beeld van Julius en zijn ouders in de maanden waarin hij een speciaal traject volgt dat ervoor moet zorgen dat hij weer gewoon kan functioneren op school. Ze waakt er voor zelf geen oordeel te vellen over het gezin. Knap, want Julius is in staat om binnen enkele seconden je mening over hem te veranderen. Het ene moment haalt hij met een opmerking het bloed onder je nagels vandaan, het andere zou je hem het liefst willen knuffelen. Door de vele close-ups en Julius’ zelfbewustheid jegens de camera krijg je bijna het gevoel zijn gesprekspartner te zijn.

Dat opvoeden een van de de moeilijkste, maar ook belangrijkste taken is die een ouder moet vervullen, is natuurlijk een open deur. Het feit dat er mensen zijn die daar moeite mee hebben, ongeacht om welke reden, is ook geen nieuws, maar open en bloot laten zien hoe vast je kunt zitten in een situatie, dat vergt moed. Julius’ ouders verdienen respect voor hun openheid. Net als hun zoon stellen zij zich kwetsbaar op in deze documentaire, die je ogen aan het beeld gekluisterd houdt alsof het een spannende thriller is. En in een wereld waarin iedereen altijd alleen maar het beste van zichzelf wil laten zien, is dat misschien wel de grootste verdienste van Laura Hermanides.

Monica Meijer

Waardering: 4