Ghost Dog: The Way of the Samurai (1999)

Recensie Ghost Dog: The Way of the Samurai CinemagazineRegie: Jim Jarmusch | 116 minuten | actie, misdaad, drama, thriller | Acteurs: Forest Whitaker, John Tormey, Henry Silva, Isaach de Bankole, Cliff Gorman, Victor Argo

De New Yorkse cultregisseur Jim Jarmusch staat bekend om zijn aparte films. Zijn films zijn nooit grote dure studioprojecten, maar kleinschalige werkjes die Jarmusch puur voor eigen plezier maakt. De producties van de eigenzinnige regisseur zijn niet in een hokje te stoppen en worden door critici en filmfreaks op handen gedragen. Ook ‘Ghost Dog’ uit 1999 is een uniek staaltje cinema.

Voor de rol van Ghost Dog, heeft Jarmusch de Afro-Amerikaanse Forest Whitaker weten te strikken. Zeker niet de minste acteur en het moet gezegd worden, Whitaker is briljant als de loner die leeft volgens de erecode van de samurai. Daarover later meer. De kracht van de film is de relaxte sfeer. Het toch al bizarre en ongeloofwaardige verhaal kabbelt rustig voort. De ontspannen atmosfeer wordt nooit langdradig of te hectisch. Whitakers slome uitstraling is perfect op zijn plaats. De camera volgt de dagelijkse routine van de huurmoordenaar. Veel spectaculaire actie hoef je niet te verwachten, er staat daarentegen onderhoudende humor en luchtige storytelling op het menu. Ook speelt Hiphopmuziek een belangrijke rol. De soundtrack lijmt de passages van het verhaal aan elkaar. De rapper RZA verzorgde de briljante soundtrack. Oude Japanse volksmuziek is gesampled met moderne Hiphop en Rap. Deze aparte combinatie versterkt de sfeer van de film.

De film neemt zichzelf niet al te serieus en er is veel ruimte voor maffe situaties en karakters. Vooral de rol van Cliff Gorman is hilarisch. Als leider van een stelletje uitgerangeerde Italiaans-Amerikaanse gangsters, is zijn personage Valerio wel het meest komisch. Met name de scène waarin de boef een rapnummer meezingt is briljant. Met een lekker vet accent staat het oude mannetje voor de spiegel een nummer van Public Enemy mee te blèren. De personages zijn lekker vet aangedikt, de gangsters zijn in de film erg karikaturaal. Dikke, oude mannen die niet gezegend zijn met een hoog intellect. Hun leider is de meest incompetente persoon van de hele bende.

Deze stereotypering past goed bij de luchtige sfeer van de prent. Het personage van Ghost Dog wordt charismatisch vertolkt door Whitaker. Deze erg ondergewaardeerde acteur laat in deze film zien dat hij moeiteloos elke rol aankan. Het is erg te prijzen dat een acteur van zijn kaliber kleinere films niet uit de weg gaat. Zijn spel is zeer ingetogen. Het grootste gedeelte van Ghost Dog’s emoties komt uit voice-overs en zijn lichaamstaal. De voice-overs bestaan uit citaten die uit de HagaKure komen. Deze oude Japanse spreuken slaan op de acties en motivaties van Ghost Dog.

Regisseur Jarmusch heeft in deze prent zijn liefde voor cinema kunnen verwerken. De film is een eigen subgenre op zich. ‘Ghost Dog: The Way of the Samurai’ is een productie die maar een zeer select publiek aan zal spreken. Daar is de film te apart voor. Het rustige tempo en de vreemde humor zal niet iedereen bekoren. Als je van een originele, ontspannende film houdt dan zijn de belevenissen van Ghost Dog misschien wel wat voor jou.

Frank v.d. Ven

Waardering: 3.5

Bioscooprelease: 27 april 2000
Bioscooprelease: 17 augustus 2023 (re-release, 4K restauratie)