Ghost in the Shell-Kôkaku kidôtai (1995)
Regie: Mamuro Oshii | 82 minuten | actie, thriller, animatie, fantasie, science fiction | Originele stemmencast: Atsuko Tanaka, Akio Ôtsuka, Tamio Ôki, Iemasa Kayumi, Kôichi Yamadera, Tesshô Genda
De chaos en onenigheid in de werkelijkheid van de toekomst worden in deze film op een fantastische manier weergegeven. Alle denkbare technieken worden ingezet om de contrasten in deze futuristische maatschappij weer te geven en je een gevoel van melancholiek en desillusie te geven.
Na een korte inleiding, die meteen je aandacht grijpt door intrigerende gesprekken, vuurgevechten en beelden van het naakte hoofdpersonage Motoko Husanagi, volgen de begintitels. Tijdens deze begintitels klinkt muziek die niet meer is dan monotoon gezang en enkele lage tonen en bellen die je laten snakken naar meer muziek en tegelijkertijd naar meer uitleg over wat er nu precies aan de hand is. Deze uitleg volgt snel, maar er wordt veel gebruikt gemaakt van politiek en diplomatiek jargon en allerlei onpersoonlijke namen van afdelingen zoals Section 6 en Section 9 komen voorbij die de kilheid van het systeem aangeven. Hierdoor krijg je wel veel informatie, maar weet je eigenlijk nog niets. Je voelt je net als de ‘gewone’ mensen in de toekomst. Er is ontzettend veel informatie, maar je wordt er eigenlijk niet wijzer van.
In de stad zien we vooral de mindere kant van de toekomstige wereld. De belangrijke politieke gebouwen zien er prachtig uit en zijn ook altijd te zien als enorme wolkenkrabbers op de achtergrond, maar het gewone volk leeft in kleine kamers in dicht op elkaar geduwde flatjes aan smalle straten en stegen. Overal hangen kleurrijke reclameborden maar tegelijkertijd is het beeld grijs, regenachtige en treurig.
Ook het tempo in de film geeft het contrast van de toekomst aan. Een vlotte achtervolging of een chaotisch vuurgevecht wordt afgewisseld met stille momenten van mijmering. Dit onderscheid in tempo symboliseert het flitsende moderne leven en tegelijkertijd de uitzichtloze situatie van de ‘gewone’ bevolking in de massale maatschappij van de toekomst.
De hele film door blijft de muziek een belangrijke rol spelen. De korte intermezzo’s met trieste stadsbeelden worden ondersteund door het zelfde ongewone lied dat tijdens de begintitels speelde, dat je steeds opnieuw dat enigszins ongemakkelijke, droevige, maar gefascineerde gevoel geeft.
Naast de hoofdverhaallijn is er ook nog het verhaal van Majoor Motoko zelf. Zij is een van de vele cyborgs die op aarde rondlopen. Ze neemt je mee in haar zoektocht naar zichzelf. Ze bestaat grotendeels uit computerelementen maar heeft wel een ziel, een Ghost, in zich. Ze vraagt zich af of dit dat zij echt een mens is, een levende persoon, of alleen maar een ziel in een omhulsel: een ‘Ghost in the Shell’?
Vind je het niet erg om tijdens het kijken van dit visuele meesterwerk ook intellectueel geprikkeld te worden, dan is ‘Ghost in the Shell’ de perfecte keus voor jou. Is dit filosofische gedoe niet jouw ding dan heeft ‘Ghost in the Shell’ nog steeds meer dan genoeg om je te amuseren. De actie, cynische humor en de niet onaantrekkelijke Majoor Motoko Husanagi maken de film zonder twijfel de moeite waard.
Redactie Cinemagazine
Waardering: 4
Bioscooprelease: 24 mei 1996