Ghost Ship (2002)

Regie: Steve Beck | 91 minuten | avontuur, horror | Acteurs: Julianna Margulies, Gabriel Byrne, Ron Eldard, Isaiah Washington, Karl Urban, Alex Dimitriades, Emily Browning, Francesca Rettondini, Boris Brkic, Bob Ruggiero

Het zou wel erg flauw zijn om bij een review van een film vol boten, scheepstaal als “Zo stuurloos als de Titanic” of “Net zo gewenst als wrakhout” te gebruiken. Helaas blijkt dergelijke scheepsjargon bijzonder gepast voor de doelloos ronddobberende zee-horrorfilm ‘Ghost Ship’.

In ‘Ghost Ship’, of spookschip in mooi Nederlands, draait het kapitein Murphy (Byrne) en z’n crew. De ploeg leeft van het plunderen van stuurloze scheepswrakken. Je kunt de club omschrijven als een soort legale piraten. Het leven van de bende verandert als zij een vreemd cruiseschip ontdekken. De plezierjacht zit boordevol goud…en spoken. Wint de hebzucht het van het gezond verstand? Kunnen onze vrinden nog op tijd ontsnappen aan de moordlustige geesten?

Het had zo mooi kunnen zijn: een horrorfilm die zich afspeelt in een mysterieus spookschip dat in the middle of nowhere ronddobbert. De locatie is alvast enigmatisch. En je kunt ook zien dat de makers van ‘Ghost Ship’ veel aandacht hebben besteed aan de set. Het decor van de film ziet er angstaanjagend uit en de sobere belichting zorgt ook voor heel wat sfeer. Helaas is het uiterlijk van de film zowat het enige aan deze productie dat goed uitgewerkt is.

Qua inhoud valt ‘Ghost Ship’ behoorlijk tegen. Wat heet: op de briljante openingsscène na valt er weinig plezier te halen uit deze film. Maar goed, om nog even terug te komen op de beklemmende openingsscène, het begin van de film grijpt je direct. Als je de begincredits van ‘Ghost Ship’ voorbij ziet komen, knijp je jezelf toch maar even in de arm. Het lettertype en de zoete muziek lijken in niets op materiaal dat je in een horrorfilm zou verwachten, eerder in een cheesy serie als de ‘Love Boat’. Maar na tien minuutjes worden horrorfreaks beloond met een vrij brute geweldsexplosie. Erg origineel gedaan.

Na het sterke begin zakt de film echter als een pudding in elkaar. ‘Ghost Ship’ wordt nergens meer zo spannend of ranzig als in het begin. Het is duidelijk dat regisseur Beck zijn kruit al in het eerste kwartiertje van de film heeft verschoten. En hoewel deze productie topacteurs als Byrne en Margulies aan boord heeft, is het spel van de cast behoorlijk belabberd.

Geen enkel karakter is goed uitgewerkt, laat staan aansprekend. Vooral Margulies is totaal verkeerd gecast als stoere actiechick. De lievige, meisjesachtige uitstraling van de actrice past niet bij haar rol. Ook Byrne laat zich niet van zijn beste kant zien. De acteur sjokt wat verloren rond en je kunt zijn verlangen naar z’n loonstrookje bijna proeven. De mindere goden als Urban en Washington zijn dan weer beter te pruimen. De vertolkingen van het duo zullen geen prijzen in de wacht slepen, maar hun enthousiasme vergoedt veel.

En dan komen we nu bij het belangrijkste element van een horrorfilm: de spanningsboog. En laat juist dié pilaar van een goede griezelfilm in ‘Ghost Ship’ totaal verrot zijn. Deze productie is niet spannend, laat staan interessant. Beck is duidelijk geen kapitein op zijn eigen schip, met als gevolg dat ‘Ghost Ship’ nogal traag voortkabbelt. Op het begin na is er geen horror te zien. Om zijn film wat op te leuken heeft onze cinematografische gastheer wel een naakte vrouw en wat piepende geluidjes in zijn product gestopt, maar die elementen maken geen goede film. ‘Ghost Ship’ is saai.

En het woord ‘saai’ is de nekslag voor een film die zijn bestaansrecht moet ontlenen aan spanning en gorigheid. Om in scheepsjargon te blijven: ‘Ghost Ship’ verdient het om een zeemansgraf te krijgen. Laat deze film wegzakken in de overvolle zee van slechte videoreleases. Daar hoort ie namelijk thuis.

Frank v.d. Ven

Waardering: 2

Bioscooprelease: 5 december 2002