Gisaku (2005)

Regie: Baltasar Pedrosa | 78 minuten | actie, animatie, avontuur, fantasie | Acteurs: Eduard Farelo, Luis Posada, Núria Trifol, Alfonso Vallés

‘Gisaku’ is een Spaanse mangafilm. Althans een poging daartoe. Een aardige tekenfilm voor alle leeftijden, maar als manga niet overtuigend. Kennelijk is dit Japanse fenomeen toch te sterk aan de Japanse cultuur gebonden. Natuurlijk herkennen we wel elementen, zoals wanneer men in gevecht is en de achtergrond vervaagd tot strepen. Er zitten ook demonen in en een samoerai die vierhonderd jaar oud is. Het verhaal is op zich interessant, maar de uitwerking is voor een manga niet grotesk genoeg, de helden zijn niet mysterieus genoeg en de monsters niet eng genoeg.

De verschillende personages zijn wat cliché en zwart-wit, waardoor de formule zichtbaar wordt. Ze zijn doorzichtig en voorspelbaar, simpel, zodat de film echt voor de kleineren onder ons bedoeld lijkt; het wordt ook nooit écht spannend of eng. Door de voortdurende Spanje propaganda krijgt de film bovendien ook nog eens een educatief tintje, waardoor het bedoeld lijkt voor school tv.

Er wordt zelfs zo veel reclame gemaakt voor Spanje, dat het wel een beetje stoort op een gegeven moment. Personages halen hier niet hun Nokia of Sony-Ericsson te voorschijn of drinken duidelijk in beeld cola van een zeker merk, nee, ze beginnen te pas en te onpas uit te wijden over de indrukwekkende Spaanse geschiedenis, haar sterke economie en rijke cultuur. De hoofdfiguren vliegen letterlijk van stad naar stad, allemaal komen ze aan bod: Bilbao, La Coruña, Santiago, Madrid, Barcelona, Valencia en Sevilla, waarbij elke nieuwe scène begint met een snelle rondleiding langs de beroemdste bezienswaardigheden. Een beetje te veel van het goede.

Deze film is in Spanje genomineerd voor een Goya (de Spaanse Oscar) voor de beste animatie. Dat hij hem niet heeft gekregen ligt uiteindelijk vooral aan een aantal verkeerde keuzes of het gebrek aan keuzes. Je kan je ook serieus afvragen waarom ze deze film in Spanje hebben gemaakt. Zonder er ook helemaal voor gegaan, zo lijkt het althans. Men heeft geen duidelijk statement gemaakt, geen risico genomen, waardoor de film in zeggingskracht te kort schiet. De basistaal is bijvoorbeeld Engels, dus: een Engelstalige (Japanse) manga, gemaakt in Spanje en dat zich ook geheel afspeelt in Spanje. Een lastig uitgangspunt.

Manga liefhebbers zullen minder tevreden over ‘Gisaku’ zijn, die niet voldoende de gekoesterde genretradities volgt; kinderen die de tekenfilms van cartoon network en Nickelodeon zijn gewend, kunnen hem waarschijnlijk nog wel waarderen. Toch had hier meer in gezeten.

Arjen Dijkstra