God Forgives… I Don’t – Dio perdona… Io no! (1967)
Regie: Giuseppe Colizzi | 109 minuten | actie, komedie, western | Acteurs: Bud Spencer, Terence Hill, Gina Rovere, José Manuel Martin, Frank Braña, Franco Gula, Joaquin Blanco, José Canalejas, Bruno Arie, Paco Sanz, Remo Capitani, José Terron, Tito Garcia
In ‘God Forgives… I Don’t’ bundelt het meest legendarische Italiaanse duo aller tijden voor het eerst hun krachten. Bud Spencer en Terrence Hill brachten gezamelijk talloze films uit waarin ze al leunend op hun chemie een miljoenenpubliek aan zich wisten te binden. Als je op een filmposter de term ‘De vier vuisten’ ziet staan, weet je genoeg. Je mag een Italiaanse buddyflick verwachten met de twee grootste vechtersbazen van het Europese vasteland in de hoofdrol. Veel humor en evenveel knokpartijen. In hun eerste samenwerking leunt het duo verrasend genoeg amper op hun kenmerkende kolderieke escapades.
‘God Forgives… I Don’t’ brengt revolverheld Cat (Hill) en verzekeringsagent Hutch (Spencer) samen als een snode crimineel een trein berooft. Een lading goud is gestolen en de passagiers kunnen het misdrijf niet meer navertellen. Geen getuigen dus. Hoe dan ook moet de verantwoordelijke voor de slachting in de kraag gevat worden. Hutch en Cat steunen elkaar in hun zoektocht naar de moordlustige bandiet. Dat de schurk aan het hoofd staat van een gevaarlijke bende maakt het er niet makkelijker op.
Geknokt en geschoten wordt er zeker in deze film. De toon is behoorlijk donker voor een Hill/Spencer film. Het verhaal staat meer op de voorgrond dan gebruikelijk. Helemaal niet erg, want dat is best verfrissend voor het duo. Bovendien is het leuk om te zien hoe de band tussen beide acteurs in de loop der jaren is gegroeid. De chemie van de mannen is duidelijk en je ziet hoe ze met zichtbaar veel plezier aan het werk zijn. Uiteindelijk vormden de Italianen een goed geolied team dat zo goed op elkaar ingespeeld was dat ze probleemloos en in een recordtijd een succesvol oeuvre uit de grond stampten. Fans wisten wat ze konden verwachten en de kwaliteit was dan ook constant.
In ‘God Forgives… I Don’t’ is de samenwerking nog niet optimaal en daarom erg interessant om te zien hoe het duo zich sindsdien ontwikkeld heeft. De digitale technieken trouwens ook, want de vale kleuren en krakende geluidsband van deze dvd zijn niet meer van deze tijd. De film mag best wel eens opgepoetst worden.
Frank v.d. Ven
Waardering: 3