Haeckel’s Tale – Masters of Horror: Haeckel’s Tale (2005)

Regie: John McNaughton | 60 minuten | horror | Acteurs: Gerard Plunkett, Steve Bacic, Derek Cecil, Pablo Coffey, Christopher DeLisle, Micki Maunsell, Tom McBeath, Elizabeth McQuade, John Polito, Jill Morrison, Leela Savasta

‘Haeckel’s Tale’ kan omschreven worden als een aardige mengelmoes van ‘Frankenstein’, ‘Reanimator’ en de zombiefilms van George A. Romero. Het verhaal begint als John Ralston een oude vrouw, genaamd Miz Carnation (what’s in a name), benadert met het nogal ongebruikelijke verzoek om zijn overleden geliefde weer tot leven te wekken. De vrouw adviseert Ralston echter om eerst naar het verhaal over Ernest Haeckel te luisteren alvorens zijn toevlucht te nemen tot dergelijke drastische maatregelen. Haeckel is een student medicijnen die net zoals zijn legendarische collega Victor Frankenstein van plan is om een manier te vinden om de doden weer tot leven te wekken. Zijn experimenten zijn echter weinig succesvol en leveren hem slechts hoon van de wetenschappelijke gemeenschap op. Op een dag ontmoet hij echter de “Necromancer” (iemand die de doden tot leven kan wekken) Montesquino die hem een verbluffend staaltje van zijn kunnen toont. Desondanks schaart Ernest datgene wat hij met zijn eigen ogen gezien heeft onder de noemer trucage en blijft hij van mening dat de sleutel tot een eeuwig leven alleen in handen is van de wetenschap. Wanneer Ernest echter halsoverkop naar zijn ernstig zieke vader moet en op zijn doortocht de nacht doorbrengt in een oude en afgelegen boerderij, gebeuren er dingen die niet rationeel verklaarbaar zijn en een ander licht werpen op het werk van de “Necromancers”.

Het idee dat aan de basis staat van deze film is aardig, ondanks het feit dat regisseur John McNaughton thematisch overduidelijk leentjebuur speelt bij Mary Shelley (arts die probeert om de doden tot leven te wekken), Stuart Gordon (idem) en George Romero (zielloze zombies die verzot zijn op mensenvlees). De uitwerking van het verhaal is behoorlijk. Het begin is redelijk traag en vooral gericht op het scheppen van de juiste sfeer en de benodigde dosis “Suspense”. Later wordt de film bij vlagen echter behoorlijk ranzig en kunnen de liefhebbers van stromend bloed en uitpuilende ingewanden hun hart ophalen. Het grootste deel van de film is als het ware een aardige en spanningsverhogende aanloop naar een bloederige climax. De moraal van het verhaal is dat mensen beter niet op zoek kunnen gaan naar manieren om de doden weer tot leven te brengen. Het verhaal van Ernest Haeckel toont immers tot welke ellendige toestanden dit kan leiden. Op acteergebied zijn het vooral Derik Cecil als de arrogante en betweterige Ernest Haeckel en Leela Savasta als de verleidelijke vamp Elise Wolfram die overtuigen. Een echte horrorklassieker is ‘Haeckel’s Tale’ niet- daarvoor is de film niet origineel en spannend genoeg-, maar liefhebbers van het genre zullen deze productie best de moeite waard vinden.

Frank Heinen