Hard Ball (2001)

Regie: Brian Robbins | 106 minuten | drama, sport | Acteurs: Keanu Reeves, Diane Lane, John Hawkes, Bryan Hearne, Julian Griffith, Michael B. Jordan, A. Delon Ellis Jr., Kristopher Lofton, Michael Perkins, Brian M. Reed, DeWayne Warren, Carol Hall, Jacqueline Williams, Freeman Coffey, D.B. Sweeney, Andre Morgan, Reginald McKipley, Mark Robert Ellis, Graham Beckel, Paul Turner, Micke McGone, Dawn Lewis, Mark Margolis, Tom Milanovich, Sammy Sosa

Zoals de romantische pulpverhalen die in de Bouquetreeks achtige paperbacks voor een paar euro aan de vrouw worden gebracht, kennen ook sportfilms een bepaalde formule, of recept zo je wil. Men neme een loser van een coach, het liefst iemand die nauwelijks verstand heeft van de sport waarin hij zijn team naar de top moet brengen, men voegt daar een team onwillige, ongemotiveerde jongeren aan toe, bestaande uit een handjevol typen en voor de rest onidentificeerbare personages, een seizoen om te bewijzen wat ze kunnen, een of meerdere crises, een slap liefdesverhaaltje en voilà: er is weer een sportfilm geboren.

‘Hard Ball’ vormt geen uitzondering op de serie formulefilms, maar wijkt door de hardere werkelijkheid waarin de jongeren leven, meer af van feel good films als ‘Bad News Bears’, die meer gericht zijn op kijkplezier voor het hele gezin. De film herbergt een aantal interessante thema’s, maar weet deze potentie jammer genoeg niet ten volste uit te buiten, door deze onuitgewerkt te laten. Zo is de gokverslaafde Conor O’Neill (Keanu Reeves) in slechts enkele scènes de wanhoop nabij en voelt de kijker de uitzichtloosheid van zijn situatie niet voldoende. De motivatie van zijn vriend Jimmy om juist hem uit te kiezen als coach voor het baseballteam komt ook niet uit de verf, want of Conor ervaring heeft met baseball blijkt nergens. De interactie tussen hem en zijn team wordt dan ook erg op de oppervlakte gehouden, hetgeen ook resulteert in een vluchtige kennis van de teamleden. Verder dan typeringen als astmatisch en te dik, te jong, te eigenwijs en te oud komen we niet.

Hier en daar heeft de film nog wat te zeggen over kansloze jongeren en de moeilijke wereld waarin zij op moeten groeien: de angst van de kinderen om ’s avonds na training alleen naar huis te lopen, het zitten op de grond van de inwoners van een complex, “tegen de kogels” legt een van de veel te vroeg wijs geworden jongens Conor uit. De dramatische ontwikkelingen later in de film doen het verhaal goed, er wordt wat broodnodige emotie en diepgang in de mix gegooid. Reeves weet ondanks het wat clichématige script de film te dragen en wekt sympathie op bij de kijker. De chemie tussen Diane Lane in de rol van lerares Elizabeth Wilkes en Reeves’ Conor is goed, maar het romantische subplotje is bewust kleinschalig gehouden. Goede keuze. Zo werkt ‘Hard Ball’ zich toe naar een onverrassende finale, en heeft de kijker na afloop het gevoel het allemaal al eens eerder gezien te hebben, niet beter, maar ook niet veel slechter.

Monica Meijer