Haze (2005)

Regie: Shinya Tsukamoto | 49 minuten | horror, korte film | Acteurs: Shinya Tsukamoto, Kahori Fujii, Takahiro Kandaka, Takahiro Murase, Mao Saito, Masato Tsujioka

De Japanse filmmaker Shinya Tsukamoto brak in 1989 door met ‘Tetsuo’, een film over een man wiens lichaam langzaam in metaal verandert. Juist, de film over de man met de fors geschapen drilboor! De surrealistische sfeer die Tsukamoto’s horrorfilm tot een cultklassieker maakte is ook aanwezig in zijn korte film ‘Haze’ uit 2005. Het verhaal doet denken aan ‘Cube’: twee mensen worden wakker in een onbekende ruimte en proberen te ontsnappen voordat ze het leven laten in een van de alom aanwezige booby traps. Hiermee houdt de vergelijking met de SciFi-film van Vincenzo Natali overigens op. ‘Cube’ was een puzzel vol intellectuele slimmigheden en observaties over groepsdynamiek, ‘Haze’ is een bevreemdend werkje over pijn, liefde en het menselijke bewustzijn. Een film die je niet op hoeft te lossen, maar gewoon moet ervaren.

Tsukamoto is niet scheutig met informatie. ‘Haze’ heeft geen duidelijk aanwijsbare clou en geeft geen pasklare antwoorden. Zelfs de dialogen zijn spaarzaam en verwarrend. Welke relatie hebben de man en de vrouw? Kennen zij elkaar? Wat is er precies met hen gebeurd? Aan het begin van de film weet je niets en na het zien van het raadselachtige einde kun je alleen maar speculeren over de ware toedracht. Frustrerend voor mensen die behoefte hebben aan een heldere ontknoping, maar een traktatie voor cinefielen die het leuk vinden om over de betekenis van een film te filosoferen. Feit is wel dat de beelden je bij de lurven grijpen. Ze zijn nachtmerrieachtig en soms op een vreemde manier mooi, met als ijzingwekkend hoogtepunt een scène waar zelfs de meest doorgewinterde horrorfan kiespijn van zal krijgen.

Tsukamoto speelt in op diepgewortelde angsten: de angst voor het donker, voor kleine ruimtes, voor eenzaamheid, pijn en de dood. De middelen die hij inzet om zijn nachtmerrie vorm te geven zijn eenvoudig, maar effectief. De regisseur bespaarde op acteurskosten door zelf de hoofdrol op zich te nemen en maakte gebruik van een beperkt aantal simpel vormgegeven decors. Het grootste deel van de film speelt zich af in een claustrofobisch gangenstelsel, dat in de praktijk uit niet veel meer bestond dan aan elkaar gespijkerde triplexplaten met een grauw verflaagje. Toch oogt de setting door de intieme cameravoering en de schemerig uitgelichte beelden niet goedkoop. ‘Haze’ is zo naargeestig en benauwend dat je net als de hoofdpersonen maar een ding wilt: zo snel mogelijk ontsnappen. Je bent gewaarschuwd!

Paula Koopmans