Heaven’s Heart – Himlens hjärta (2008)

Regie: Simon Staho | 95 minuten | drama | Acteurs: Mikael Persbrandt, Lena Endre, Maria Lundqvist, Jakob Eklund, Ingemar Carlehed

Een toneelstuk, dat lijkt deze film, want er zijn alleen maar dialogen tussen mensen en verschillende locaties zijn er vrijwel niet. Die zijn niet nodig ook, want de camera richt zich vrijwel alleen maar op de acteurs. Maar dan weer van zo dichtbij, dat dat alleen in film kan. En terloops, maar zeker niet betekenisloos zien we het strak ingerichte interieur van Susanna, die duidelijk de broek aan heeft in huis. Maar verder zien we vooral veel gezichten, veel uitdrukkingen. Voor de vier hoofdpersonages is er geen ontsnappen meer aan, net als voor ons, de kijkers, ook wij moeten aan de bak.

Natuurlijk gaan de gesprekjes vaak over koetjes en kalfjes, want wat moet je doen als je net uit het bed van een ander komt, terwijl je eigen partner vraagt wat er met je is. Slap ouwehoeren en liegen, veel liegen. Je wilt de waarheid uitschreeuwen, maar het is zo moeilijk! Toch zal het ooit moeten. Het is die tenenkrommende onontkoombaarheid die de film razend spannend maakt, als een thriller bijna. Zeer zorgvuldig wordt het allemaal opgebouwd, met de scène van het etentje als voedingsbodem, als startpunt, omdat daarin de karakters en de onderlinge verhoudingen scherp worden neergezet.

Naast de onontkoombaarheid die Simon Staho, de regisseur, creëert en het uitmuntende spel van de vier acteurs, worden we geholpen door een zeer zorgvuldig script (waaraan Staho ook meeschreef), waarin de bevrijdende woorden nog net even worden uitgesteld, om de spanning erin te houden en waarin elke scène de subtekst levert voor de volgende, totdat we bijna op springen staan. Dit is allemaal zo pijnlijk.

En de ultieme waarheid bestaat natuurlijk niet in dit soort situaties, niemand heeft gelijk en iedereen heeft gelijk. Je moet erin stappen, je wilt eruit stappen, maar je moet erdoorheen, met zijn allen. En aan het mooie, beladen einde voel je dat er werkelijk iets is gebeurd en de hoofdpersonages werkelijk iets hebben doorgemaakt en zichzelf en elkaar op een hoger plan hebben gebracht. Een ouderwetse catharsis, voor personages en kijkers. En je denkt: wauw, zo met de billen bloot en zo eerlijk zouden we allemaal moeten zijn met elkaar, maar dat vereist moed en kracht.

‘Heaven’s Heart’ is de zoveelste Scandinavische parel van realistische, moderne, maar sobere, directe cinema. Een nauwkeurige studie in menselijke verhoudingen. Een zorgvuldig opgebouwd drama, dat je hart eruit trekt en het aan het einde weer terug geeft met een pittige, maar eerlijke en mooie les erin gegrift: onder elke ‘waarheid’ zit een hemelse waarheid en om die te vinden moet je diep, diep graven in het leven. Een niet te missen film voor elke moderne volwassene, die op zoek is naar diepgang en authenticiteit in zichzelf en zijn relaties.

Arjen Dijkstra

Waardering: 4.5