Hellraiser: Hellseeker (2002)
Regie: Rick Bota | 86 minuten | horror, thriller | Acteurs: Dean Winters, Ashley Laurence, Doug Bradley, Rachel Hayward, Sarah-Jane Redmond, Jody Thompson, Kaaren de Zilva, William S. Taylor, Michael Rogers, Trevor White, Ken Camroux, Dale Wilson, Gus Lynch, Kyle Cassie, Alec Willows, Brenda McDonald, Basia Antos, John B. Destry, Sarah Hayward, Mike J. Regan, Nancy J. Lilley, Scott Swanson
Arme Kirsty Cotten. Na de traumatische gebeurtenissen in ‘Hellraiser’ (1987) en ‘Hellraiser II: Hellbound’ (1988) is het haar weliswaar wonderwel gelukt om een normaal bestaan op te bouwen, maar het lijkt er niet op dat ze haar oude dagen in een bejaardenhuis of aanleunwoning mag slijten. Inmiddels getrouwd met Trevor werpen de schokkende ervaringen nog steeds hun schaduw op het leven van de jonge vrouw. Tijdens een autoritje zien we haar met haar echtgenoot dollen en zoenen, maar dan gaat het mis: Trevor verliest de macht over het stuur, rijdt van een brug af het water in en Kirsty verdrinkt. Haar in paniek geraakte man, die zichzelf wel heeft weten te bevrijden, lukt het niet het autoportier te openen om het leven van zijn geliefde te redden.
Trevor (Dean Winters) wordt wakker in het ziekenhuis. Hij heeft vreselijke hoofdpijnen, maar de hallucinaties die hem kwellen zijn vele malen erger. Zo droomt hij dat hij een hersenoperatie ondergaat, waarbij de chirurg een scherpe naald in zijn hersens duwt. Wanneer hij uit deze nachtmerrie ontwaakt wil politie-inspecteur Lange (William S. Taylor) met hem praten. Kirsty blijkt vermist te zijn. Zou ze zichzelf toch hebben vrij kunnen maken uit de auto? ‘Hellraiser: Hellseeker’ is een vreemde film. Het eerste uur zit je je wild te ergeren aan de onlogische gedragingen van Trevor en die van zijn omgeving. Zijn directe collega’s en kennissen reageren namelijk erg onnatuurlijk wanneer je in ogenschouw neemt dat de beste man net een maand geleden zijn vrouw (waarschijnlijk) heeft verloren bij een dramatisch auto-ongeluk. Zijn vrouwelijke baas verleidt hem bij de snackautomaat, waarbij Trevor lichtjes tegensputtert (waar je je dan ook weer over op kunt winden), maar zij is niet de enige die als vlieg op de stroop afkomt. Ook de aantrekkelijke Tawny kan met haar handen niet van haar nog maar net weduwnaar geworden buurman afblijven. Daarbij is Dean Winters niet in staat ook maar enige emotie te tonen. De acteur kent slechts een gezichtsuitdrukking, zelfs wanneer hij gruwelijke martelingen ondergaat (het zou immers geen ‘Hellraiser’ film zijn als de cenobieten niet achter zijn hallucinaties zouden zitten), spert hij slechts zijn mond een beetje open om een flauwe kreet te slaken. Hoewel je hem steeds naar homevideofilms ziet kijken om haar herinnering levend te houden, is zijn verdriet nergens evident.
Maar naarmate de film vordert beginnen de puzzelstukjes op hun plaats te vallen en ga je de handelingen van Trevor en de bijfiguren in een ander licht zien. Verhaaltechnisch zit deze zesde ‘Hellraiser’ dan ook niet eens zo slecht in elkaar. De film blijft in tegenstelling tot het derde, vierde en vooral vijfde deel redelijk dicht bij het origineel, wat sowieso een plusje is. Liefhebbers van Pinhead en zijn volgelingen moeten het echter met een minimale schermtijd van deze cultfiguur doen, hij komt slechts mondjesmaat opdraven. Wel aardig is dat Ashley Laurence na tien jaar weer terugkeert. Eng of goor is ‘Hellraiser: Hellseeker’ nauwelijks, en de verwijzing naar ‘Basic Instinct’ doet de kracht van de scène met de acupuncturiste weer teniet. Op een paar aardige visuele vondsten na (de scène met Gwen, de baas van Trevor in het appartement van Trevor, de spiegeling in het water van Pinhead) is ‘Hellraiser: Hellseeker’ een middelmatige productie. Het acteerwerk is beroerd, maar het verhaal heeft nog wel wat te bieden. Toch komt ook dit deel in de ‘Hellraiser’ franchise niet eens in de buurt van het sterke origineel.
Monica Meijer